Εἶναι θλιβερό, ἀλλά ἡ Τουρκία μᾶς ξεπέρασε.
Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου.
ΠΕΤΑΞΕ αὐτήν τήν ἑβδομάδα τό τουρκικό ἐκπαιδευτικό ἀεροπλάνο. Ἄς μήν σπεύσουμε νά τό ἀπαξιώσουμε, διότι οἱ συγκρίσεις μέ τά συμβαίνοντα στήν Ἑλλάδα εἶναι θλιβερές. Τό χειρότερο στόν κόσμο νά εἶναι, εἶναι ἕνα ὑπερηχητικό ἀεροπλάνο ἀπέναντι στό ὁποῖο δέν ἔχουμε νά δείξουμε τίποτε. Ὅπως δέν εἴχαμε νά δείξουμε τίποτε, ὅταν ἡ Τουρκία εἰσήρχετο δυναμικῶς στόν τομέα τῆς ἀναπτύξεως καί κατασκευῆς τῶν μή ἐπανδρωμένων ἀεροχημάτων.
Ἐνθυμούμεθα τήν περίοδο κατά τήν ὁποία ἄρχισε νά δραστηριοποιεῖται ἡ τουρκική ἀεροπορική βιομηχανία, ἡ ΤΑΙ, κατά τήν δεκαετία τοῦ ’80. Ἦταν ἤδη δέκα χρόνια πίσω ἀπό τήν Ἑλλάδα, ὅπου ἡ Ἑλληνική Ἀεροπορική Βιομηχανία ἀναπτυσσόταν μέ ταχύτατους ρυθμούς καί ἔμπαινε σέ προγράμματα ἀεροπορικῶν κατασκευῶν καί συμπαραγωγῶν. Τό 1986, ὅταν ἡ ΕΑΒ ἀνέπτυσσε δύο μή ἐπανδρωμένα ἀεροχήματα (τό ἀμιγῶς ἑλληνικό «Πήγασος» καί τό προϊόν συμπαραγωγῆς μέ τούς Ἀμερικανούς «Τελαμών» ἤ Choukar 4), ἡ ἔννοια UAV ἦταν γιά τούς Τούρκους ἐπιστημονική φαντασία.
Ἔκτοτε οἱ ἐξελίξεις ἀνέτρεψαν τήν εἰκόνα. Σήμερα ὅμως καί UAV παράγουν καί ὁλόκληρο ἀεροπλάνο ἔχουν ἀναπτύξει. Στήν καλύτερη περίπτωση δέ ἡ Ἑλλάς χαρακτηρίζεται στάσιμη, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀμυντική της βιομηχανία, ἐνῷ ἡ Τουρκία ἔχει ἀπογειωθεῖ. Ἡ χώρα ἔχει καταστεῖ σέ πολύ μεγάλο βαθμό αὐτάρκης. Παράγει τά περισσότερα ὁπλικά συστήματα πού χρησιμοποιεῖ καί βεβαίως μπορεῖ νά τά ὑποστηρίζει τεχνικῶς. Γιά νά μήν φθάσουμε στό ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν παράγει οὔτε ἕνα ὁλοκληρωμένο ὁπλικό σύστημα, θά ἐπισημάνουμε ἁπλῶς ὅτι τά μεταφορικά μας ἀεροπλάνα εἶναι καθηλωμένα ἐξ αἰτίας τῆς ἀδυναμίας τῆς ΕΑΒ νά τά συντηρεῖ καί νά τά διατηρεῖ σέ πτητική κατάσταση. Δέν φταίει μόνον ἡ ΕΑΒ γιά αὐτό. Φταίει ἡ γενικώτερη ἔλλειψις στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ καί προγραμματισμοῦ. Τόσο τῆς καλύψεως τῶν ἀναγκῶν τῶν Ἐνόπλων μας Δυνάμεων ὅσο καί τῆς γενικώτερης ἀναπτύξεως ἀμυντικῶν προϊόντων. Νά ἀναφέρουμε μόνον ὅτι τά Ἑλληνικά Ἀμυντικά Συστήματα (πρώην ΠΥΡΚΑΛ-ΕΒΟ) ἔχουν νά ἀναπτύξουν κάτι ἀπό τά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’80!
Γιώργος Φίλης, Η κλιμάκωση στην Ουκρανία και οι Τουρκικές εκλογές. Δυτικά F-16 στην Ουκρανία;
Η εποχή της δυσαρέσκειάς μας
Marcello Veneziani
Il Corriere della Sera – Ο προβληματισμός του Andrea Carandini σε αυτούς τους αβέβαιους καιρούς ξεκινώντας από το δοκίμιο του Marcello Veneziani (Marsilio)
Είμαστε δυσαρεστημένοι με τον εαυτό μας και με τον σύγχρονο πολιτισμό… Η δυσαρέσκεια δεν αφορά μόνο τις ανισότητες και τις κακουχίες, αφού διαποτίζει και τους πλούσιους. Είμαστε μακρόβιοι και πλούσιοι, έχουμε αποτελεσματικές τεχνικές και φάρμακα, αλλά σε κάθε τάξη ζούμε άσχημα. Η δυσαρέσκεια είναι πλέον μια καθολική συνθήκη, η οποία στη Δύση παρακμάζει με έναν περίεργο τρόπο. Η δυσαρέσκεια δεν είναι δυστυχία, γιατί αφορά επίσης το πλαίσιο. ούτε είναι η θλίψη, η μελαγχολία και η ανησυχία που δεν οδηγούν στην εχθρότητα που αρμόζει στους δυστυχισμένους.
Κάποτε η πολιτική οδηγούσε στην ικανοποίηση -το χειρότερο ήταν στο χέρι- ενώ σήμερα προκαλεί σταθερή δυσαρέσκεια για αυτό που είμαστε, κάνουμε και έχουμε, υποδουλώνοντας τον εαυτό μας σε απεριόριστες επιθυμίες και κατανάλωση που αλλοτριώνουν. Είναι μια ατομική και κοινωνικήδυσφορία τυπική της νεωτερικότητας, που αφορά τις ανθρώπινες και θεσμικές σχέσεις, την υπεροχή της τεχνολογίας και της οικονομίας έναντι του πολιτισμού, που επιδεινώνεται από την πανδημία, την περιβαλλοντική έκτακτη ανάγκη, την ανισότητα και τον πόλεμο.
Η δυσαρέσκεια είναι μια κατάσταση ημιτελούς που δεν έχει θρησκευτική διέξοδο και οδηγεί σε δυσαρέσκεια ή εξέγερση, ακόμα κι αν καμία επανάσταση δεν μας έχει απαλλάξει από τη δυσαρέσκεια, γιατί δεν εξαρτάται μόνο από την καταπίεση και την αδικία, που είναι ένα εσωτερικό και γενικό, ψυχικό και ανθρωπολογικό κακό. . Η δυσαρέσκεια είναι ένας εξωγήινος που λέει στον εαυτό του: «Είμαι περισσότερο από αυτό που μου δίνει η ζωή όσον αφορά το σώμα, την ηλικία, το φύλο, την οικογένεια, την κατάσταση, τη θρησκεία και τις προσδοκίες».
Γιάννης Μπαλτζώης, Μετά το Μπαχμούτ τί; Που θα σταματήσει ο Πούτιν; Τι φοβάται η Δύση;
Τις τελευταίες εξελίξεις στο Ουκρανικό μέτωπο σχολιάζει ο επικεφαλής του ΕΛΙΣΜΕ (https://elisme.gr) και Στρατηγός ε.α, Κύριος Ιωάννης Μπαλτζώης. Χάρτες σε Δυτικά μέσα εμφανίζουν το σύνολο του αστικού ιστού στο Μπαχμούτ να ελέγχεται από Ρωσικές Δυνάμεις. Διαψεύδουν οι Ουκρανικές δυνάμεις αλλά ακόμα και Δυτικοί Αναλυτές μιλούν για έλεγχο της περιοχής από την Wagner. Με βάση το συγκεκριμένο γεγονός στο στόχαστρο των Ρωσικών δυνάμεων μπαίνουν πλέον οι πόλεις Σλοβιάνσκ και Κραματόρσκ στην Δυτική Πλευρά της περιοχής του Ντονμπάς. Αναλυτές αναφέρουν ότι πιθανή κατάληψη των δύο πόλεων θα σημάνει την πλήρη κατάληψη του Ντονμπάς από τις Ρώσικες δυνάμεις ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που σημειώνουν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είναι πολύ οδυνηρή για την Ουκρανία αλλά παράλληλα μπορεί να οδηγήσει την Ρωσία στο να σταματήσει τις επιχειρήσεις και οι δύο πλευρές να καθίσουν σε ένα τραπέζι συνομιλιών. Παράλληλα και φωνές από την Δύση μιλούν για ανάγκη διαπραγματεύσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας ακόμα και μέσα στον Ιούλιο. Η Δανία ανακοίνωσε ότι θα ήθελε να φιλοξενήσει μια σύνοδο κορυφής τον Ιούλιο με στόχο την επίτευξη ειρήνης μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, όμως μια τέτοια συνάντηση θα χρειαζόταν τη συμμετοχή της Ινδίας, της Κίνας και της Βραζιλίας, δήλωσε χαρακτηριστικά χθες ο υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Λαρς Ράσμουσεν. Ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι αναζήτησε την Κυριακή παγκόσμια υποστήριξη στη συνάντηση του G7 στην Ιαπωνία για το σχέδιο του Κιέβου να τερματιστεί ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία και πρότεινε τη διοργάνωση μιας παγκόσμιας συνόδου κορυφής τον Ιούλιο. Το Κίεβο είχε προτείνει τον περασμένο Δεκέμβριο να διεξαχθεί ειρηνευτική σύνοδος κορυφής τον Φεβρουάριο, όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ. «Για αρχή, πρέπει να καταβάλουμε κάποια προσπάθεια για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας δέσμευσης για τη διοργάνωση μιας τέτοιας συνάντησης», τόνισε ο Ράσμουσεν, προσθέτοντας ότι σε μια σύνοδο κορυφής δεν θα πρέπει να συμμετέχουν μόνο οι σύμμαχοι της Ουκρανίας. «Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ενδιαφέρον και συμμετοχή από χώρες όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Κίνα», είπε. Σε άλλες εξελίξεις στο Ουκρανικό είχαμε Οι εξελίξεις στο Μπέλγκοροντ. Η Ρωσία κατήγγειλε ότι ομάδα Ουκρανών σαμποτέρ πέρασε στο έδαφός της, κάνοντας λόγο για μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις τέτοιου είδους από την έναρξη του πολέμου. Ο κυβερνήτης της περιοχής Μπέλγκοροντ της Ρωσίας δήλωσε ότι μια ουκρανική «ομάδα σαμποτάζ» εισήλθε σε ρωσικό έδαφος στην περιοχή Γκράιβορον που συνορεύει με την Ουκρανία και απωθήθηκε. Περνώντας τα σύνορα της Ουκρανίας προς τη Ρωσία τη Δευτέρα, παραστρατιωτικές ομάδες προκάλεσαν δολιοφθορές σε υποδομές εντός ρωσικού εδάφους, στο Μπέλγκοροντ, τουλάχιστον έως και χθες το απόγευμα. Η Μόσχα έκανε χθες λόγο για ολοκληρωτική καταστροφή των εισβολέων, αλλά η διάρκεια των εχθροπραξιών προκάλεσε σοκ στην κοινή γνώμη. Ένταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκαλούν οι νέες κυρώσεις που η Ένωση θέλει να επιβάλει στην Ρωσία, κυρώσεις που περιλαμβάνουν και τουλάχιστον μία Ουγγρική τράπεζα. Η Ουγγαρία, εξακολουθεί να υπονομεύει την ενότητα της Ε.Ε., αυτή τη φορά συγκρουόμενη με τη Γερμανία με αντικείμενο την Ουκρανία. Αφορμή της σύγκρουσης αποτέλεσε ο ρόλος που διαδραματίζει μια αμφιλεγόμενη ουγγρική τράπεζα στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπως αναφέρει το Politico. «Η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας», διακήρυξε ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτορ Ορμπαν, υπεραμυνόμενος της έναρξης διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα. Ξεκίνησε η εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων Στις Βρυξέλλες, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ έκανε γνωστό ότι η Πολωνία και άλλες χώρες της ηπείρου άρχισαν την εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων στα F-16. Ωστόσο, όπως δήλωσε η Ολλανδή υπουργός Άμυνας Κάισα Ολόνγκρεν, η προμήθεια F-16 στο Κίεβο θα καθυστερήσει, καθώς Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία δεν διαθέτουν τέτοια αεροσκάφη. Ανεβάζοντας τους τόνους, ο αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, προειδοποίησε ότι κάτι τέτοιο θα αυξήσει τον κίνδυνο «πυρηνικής Αποκάλυψης». Ο Άξονας Κίνας, Ρωσίας ενδυναμώνεται οικονομικά Συνάντηση με τον πρόεδρο της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, θα έχει σήμερα στο Πεκίνο ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούτιν, ο οποίος χθες δήλωσε ότι η χώρα του θα συνεχίσει να προμηθεύει την Κίνα με υδρογονάνθρακες «σε μακροπρόθεσμη βάση» και προέβλεψε ότι το διμερές εμπόριο θα ξεπεράσει φέτος τα 200 δισ. δολάρια.
Ο Περιβαλλοντικός Αρμαγεδδών είναι ήδη ανάμεσά μας
Antonio de Felip
Η πίεση από τους ισχυρούς της Γης για να γίνει αποδεκτή από όλους η «αλήθεια» της θεωρίας της επικείμενης καταστροφής λόγω μιας αναπόδεικτης «παγκόσμιας θέρμανσης ανθρωπικής προέλευσης» και η συνακόλουθη ανάγκη για «αποανάπτυξη», τεχνολογική αλλά πάνω από όλα δημογραφική, ένα είδος «αποπολιτισμού», γίνεται όλο και πιο πιεστικό μέχρι να μετατραπεί σε μια πολιτική και μιντιακή δικτατορία που δεν παραδέχεται αντιρρήσεις, δεν παραδέχεται αμφιβολίες, δεν παραδέχεται αντιφάσεις και αρνείται ακόμη και το «δικαίωμα να κάνουμε ερωτήσεις». . Παράλληλα, οι οικοτρομοκράτες συνεχίζουν, ατιμώρητοι, την εκστρατεία τους για τήν καταστροφή έργων τέχνης και μνημείων, εκφράζοντας έτσι το μίσος τους για την Τέχνη, την Ομορφιά και τον Πολιτισμό. Ρωτήστε τους πολίτες του Μιλάνου πώς θα πληρωθούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την αποκατάσταση του μνημείου του Vittorio Emanuele II στην Piazza Duomo, ανεπανόρθωτα κατεστραμμένο με ανεξίτηλα και διαβρωτικά χρώματα. Αποτελούν την ένοπλη πτέρυγα μιας επεμβατικής δικτατορίας που περιλαμβάνει δημόσιες αρχές, μέσα ενημέρωσης, ακαδημαϊκό κόσμο,star system, ακόμη και διαφήμιση.
Ένα «Cappa » (copyright Marcello Veneziani) μας καταπιέζει όλους, επηρεάζει την ελευθερία σκέψης και λόγου, τις καθημερινές μας επιλογές, τις χειρονομίες μας. Οι ολοένα και πιο επιβλητικές επιταγές των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη γεωργία, τα τρόφιμα, τα αυτοκίνητα, ακόμη και τα σπίτια απειλούν να καταστήσουν τη ζωή μας προς το χειρότερο με τον απεχθή εκβιασμό τού « εάν αντιτίθεστε, είστε ενάντια στη σωτηρία της Γης»,σιωπή για την πραγματική πρόθεση: την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, την κατεδάφιση των επιπέδων πληθυσμού μέσω της πείνας, της εξαθλίωσης, των παραδοσιακών θεσμών όπως η οικογένεια, η καταστροφή της γνώσης μέσω της συγκεντρώσεώς τους σε λίγα χέρια των «Illuminati». Είναι το αιώνιο Γνωστικό μίσος για τον Άνθρωπο, κορυφή και απώτερος στόχος της θείας Δημιουργίας.
Μια Τεράστια Κλιματική Συμμορία Παλεύει Σήμερα Σκληρά Για Να Συντρίψει Την Γερμανία.
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Μια Τεράστια Κλιματική Συμμορία Που Χρηματοδοτείται Από Το Εξωτερικό Και Έχει Επιβληθεί Με Θανάσιμο Τρόπο Στην Πολιτική, Παλεύει Σήμερα Σκληρά Για Να Συντρίψει Την Γερμανία Χωρίς Επιζώντες, Και Κανείς Δεν Μπορεί Να Κάνει Τίποτα Γι’ Αυτό.
Ο διεθνής Τύπος διατηρεί σχεδόν απόλυτη σιωπή για την κλιμακούμενη παραφροσύνη των όσων συμβαίνουν στη Γερμανία. Τα μέσα ενημέρωσης που γιορτάζουν συστηματικά τη γερμανική πρόοδο προς την ενεργειακή μετάβαση δεν θέλουν να γνωρίζετε ότι η κυρίαρχη βιομηχανική δύναμη της Ευρώπης έχει εισέλθει σε ένα βαθιά καταστροφικό πολιτικό και διοικητικό σπιράλ από το οποίο μπορεί να μην ανακάμψει ποτέ. Το σφάλμα έγκειται στις αυτοκαταστροφικές και ανεφάρμοστες ενεργειακές πολιτικές που έχουν μια θανατηφόρα λαβή όχι μόνο στην κυβέρνηση Scholz, αλλά σε ολόκληρο το διοικητικό κράτος. Αφού ολοκλήρωσαν τη σταδιακή κατάργηση των πυρηνικών εν μέσω μιας συνεχιζόμενης ενεργειακής κρίσης και απέφυγαν τη χειμερινή καταστροφή μόνο χάρη στο ατύχημα του ήπιου καιρού, οι κυβερνώντες μας επιβάλλουν τώρα καταστροφικές αλλαγές στον λεγόμενο Gebäudeenergiegesetz, ή τον νόμο για την ενέργεια των κτιρίων, ο οποίος ρυθμίζει την κατανάλωση ενέργειας σε οικιστικές και εμπορικές κατασκευές.
Αυτό ακούγεται άχαρο και βαρετό, αλλά δεν είναι. Αυτή η τελευταία στροφή των βιδών αποσκοπεί στη σταδιακή κατάργηση της παραδοσιακής θέρμανσης με φυσικό αέριο και πετρέλαιο, επιβάλλοντας ότι όλα τα νέα συστήματα θέρμανσης που θα εγκατασταθούν μετά το 2024 θα χρησιμοποιούν τουλάχιστον 65% ανανεώσιμη ενέργεια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εγκατάσταση ηλεκτροκίνητων αντλιών θερμότητας. Ιδιαίτερα στην περίπτωση πολλών παλαιών κτιρίων, το σχετικό κόστος ανακαίνισης θα αποδειχθεί καταστροφικό, και αν δεν αναθεωρηθούν δραστικά, οι κανόνες απλώς θα αναστατώσουν την αγορά κατοικίας και θα καταστρέψουν μεγάλο μέρος του προσωπικού πλούτου. Επίσης, το δίκτυο δεν έχει καμία ελπίδα να τροφοδοτήσει αυτές τις νέες πηγές θερμότητας, τώρα ή στο μέλλον.
ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ
Μόλις λίγες εβδομάδες μετά την ιδιωτική συμφωνία μαμούθ της von der Leyen με την Pfizer, τα κράτη δεν ήξεραν τι να κάνουν με τις τόσες πολλές δόσεις εμβολίων που παρήγγειλε η Γερμανίδα – σημειώνοντας πως στον ελληνικό προϋπολογισμό έχουν διατεθεί περίπου 300 εκατομμύρια € για την αγορά δόσεων. Έτσι, στην αρχή αποθηκεύτηκαν ή/και καταστράφηκαν, από τους παρασκευαστές στο εργοστάσιο – ενώ από αυτό το σημείο και μετά, οι κύριες παραδόσεις ήταν δοχεία που αντικατέστησαν εκείνα τα κουτιά στις αποθήκες που έπρεπε να καταστραφούν επί τόπου, λόγω της ημερομηνίας λήξης. Εν τούτοις, επειδή τα συμβόλαια πρέπει να τηρούνται, ακόμη και σήμερα παράγονται καθημερινά νέες δόσεις που κανένας δεν θέλει και που κοστίζουν πολλά χρήματα – αποκλειστικά και μόνο με ευθύνη της Γερμανίδας. Με σημερινή ημερομηνία τώρα, η ΕΕ έχει υφιστάμενες υποχρεώσεις πληρωμής στη Pfizer ύψους 10.000.000.000 € – ενώ διεξάγονται επαναδιαπραγματεύσεις με την εταιρεία, επειδή η ΕΕ θέλει να περιορίσει τη ζημία που μας προκάλεσε η von der Leyen με την ιδιωτική της συμφωνία, στο όνομα όλων μας. Παραδόξως όμως, κανένας δεν αναφέρεται σε ενδεχόμενη διαφθορά ή χρηματισμό της, μάλλον απλά και μόνο επειδή είναι Γερμανίδα – παρά το ότι η Γερμανία είναι η βασίλισσα της απάτης, με τα τεράστια σκάνδαλα της Deutsche Bank, του Dieselgate κοκ.
Ανάλυση
Η ΕΕ έχει 450 εκατομμύρια κατοίκους. Επομένως, ακόμη και αν κάποιος δεν θέσει το ερώτημα εάν ο εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού έχει νόημα για ολόκληρο τον πληθυσμό της ΕΕ, είναι ακατανόητο γιατί η Κομισιόν, ως κεντρικός διαπραγματευτικός εταίρος για όλα τα κράτη της ΕΕ, έχει δεσμεύσει 2,4 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίου – καθώς επίσης επί πλέον 2,2 δισεκατομμύρια δικαιώματα αγοράς (options).
Συνολικά δηλαδή 4,6 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίων – κάτι που αντιστοιχεί σε περισσότερες από δέκα δόσεις εμβολίων ανά άτομο κάθε ηλικίας στην ΕΕ, από τα βρέφη στην Εσθονία, έως τους ηλικιωμένους στην Ελλάδα. Με δεδομένο δε το ότι, έχουν χρησιμοποιηθεί έως σήμερα 975 εκατομμύρια δόσεις, σύμφωνα με τις επίσημες πληροφορίες (πηγή), σημαίνει πως πάνω από κάθε δεύτερη δόση εμβολίου που έχει δεσμευτικά παραγγελθεί και πληρωθεί, πρέπει να καταστραφεί – ενώ εάν προσθέσει κανείς τις προαιρετικές δόσεις (options), η ΕΕ έχει παραγγείλει περισσότερα από τετραπλάσια εμβόλια, σχετικά με αυτά που θα χρειάζονταν ποτέ.
Ιδού γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την Ροδόπη… Προξενείο, Ζεϊμπέκ, “τούρκοι”
Το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή προσπαθεί διαχρονικά να επηρεάζει τη μουσουλμανική μειονότητα και να έχει ρόλο ακόμα και στις ελληνικές εκλογές. Υπάρχουν υποψήφιοι που προωθούνται σχεδόν απροκάλυπτα. Υπάρχουν όμως και ανεξάρτητοι μουσουλμάνοι υποψήφιοι που αγωνίζονται για τη μειονότητα και το νομό τους, χωρίς δεσμούς με τον εκάστοτε πρόξενο ή άλλες αρχές. Αυτούς το τουρκικό προξενείο τους πολεμά και κάποιοι το έχουν καταγγείλει.
ΤΩΝ Β. Σιούτη & Ντ. Καράτζιου
ΠΗΓΗ lifo.gr
Η προσπάθεια ελέγχου των μειονοτικών βουλευτών που θα εκλεγούν στη Θράκη, αποκτά μεγαλύτερη σημασία για το τουρκικό προξενείο, στην περίπτωση που μετά τις εκλογές σχηματιστεί μία κυβέρνηση με μικρή πλειοψηφία ενός, δύο ή τριών βουλευτών. Για αυτό και είναι σημαντικό για την Τουρκία οι μουσουλμάνοι βουλευτές που θα εκλεγούν στη Θράκη να είναι αυτοί που προωθεί το ελεγχόμενο από το καθεστώς Ερντογάν προξενείο και όχι οι ανεξάρτητοι που δεν τους ελέγχει.
Το τουρκικό προξενείο, που έχει καταγγελθεί στο πρόσφατο παρελθόν και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης για παρεμβάσεις στα εσωτερικά θέματα της χώρας (πέρα από τα όρια που προσδιορίζουν οι συμβάσεις της Βιέννης περί διπλωματικών και προξενικών σχέσεων), έχει υπό την επιρροή του πολιτευτές από όλα τα κόμματα.
«Την Παρασκευή πριν από την Κυριακή των εκλογών, γίνεται η προσευχή στα τεμένη κι εκεί οι ιμάμηδες του ψευδομουφτή δίνουν γραμμή στους πιστούς, ενώ κάποιοι θα μοιράσουν και ψηφοδέλτια» αναφέρει πολιτευτής από την Ροδόπη. Αυτή τη φορά όμως, προκειμένου να μην διασπαρεί η μειονοτική ψήφος και να λάβει όσο το δυνατόν μαζικότερη κατεύθυνση για να εκλεγούν οι πιο εκλεκτοί του προξενείου, η γραμμή δίνεται κυρίως υπέρ δύο υποψηφίων, του Χουσεΐν Ζειμπέκ στη Ξάνθη και του Οζγκιούρ Φερχάτ στη Ροδόπη, που είναι και οι δύο υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κοινωνία της επιτήρησης. Ο ολοκληρωτισμός της τρίτης χιλιετίας – Roberto Pecchioli
ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Η κοινωνία επιτήρησης είναι ο ορισμός της εποχής μας που δόθηκε από τον κοινωνιολόγο David Lyons, και είναι ο τίτλος ενός από τα επιτυχημένα βιβλία του, καθώς και μια περιγραφή της μετανεωτερικότηταςστην οποία συμφωνούν πολλοί παρατηρητές. Η ίδια η κατηγορία τής ελευθερίας πρέπει τώρα να αναδιατυπωθεί υπό το πρίσμα της ικανότητας της εξουσίας να κατέχει, μέσω συνεχώς νέων τεχνολογιών, με επιτήρηση, ολόκληρη την κοινωνία και τον καθένα μας.
Ο ολοκληρωτισμός είναι μια σοβαρή, δεσμευτική λέξη, αλλά όχι υπερβολική αν αξιολογήσουμε πόσο η επιτήρηση εισβάλλει, εισέρχεται, απαιτεί, διαπερνά, θεσπίζει κανόνες, εξαλείφει ιδέες και οράματα για τον κόσμο, γελοιοποιεί ή αποσιωπά κάθε μη κομφορμιστική αρχή (σκεφτείτε την έμφαση που αποδίδεται στην ιδέα της καινοτομίας ή της νεωτερικότητας) και κάνουν το παρόν, το άμεσο, τον χρόνο να υπερισχύει του τόπου και της ρίζας.
Στον Ερρίκο Ε’, ο Σαίξπηρ λέει μέ έναν από τους χαρακτήρες του: «ο βασιλιάς σημειώνει όλες τις προθέσεις τους με μέσα που δεν μπορούν καν να φανταστούν». Στην εποχή του, το μέσο ήταν πάνω από όλα κατασκοπεία ή ενημέρωση. Σήμερα, τα πάντα έχουν αλλάξει και τα μεγάλα νέα είναι η επέκταση των τεχνολογικών μέσων, η αποτελεσματικότητα και η διάδοσή τους και η ποικιλία των οργάνων ελέγχου, επιτήρησης και καταναγκασμού.
Και αν το μέσο είναι το μήνυμα, όπως προειδοποιεί ο Marshall McLuhan, η δύναμη των μέσων ενημέρωσης είναι ήδη στοιχείο εκφοβισμού, εισβολής στο ιδιωτικό, καταναγκασμού του μηχανισμού ελέγχου προς την πλειοψηφία, άρα κομφορμισμού, μια εποχική μετάβαση από μια πειθαρχική κοινωνία μέσω της τιμωρίας σε έναν ολοκληρωτισμό μέσω της επιτήρησης. Ο Σαίξπηρ, με τη διαίσθηση των ποιητών, κατάλαβε ότι η ουσία της εξουσίας είναι ο έλεγχος, που ασκείται σήμερα μέσω τεχνικών, εργαλείων και τεχνολογιών που στοχεύουν στην οικοδόμηση και αναπαραγωγή της μαζικής ομοιομορφίας, και μια παράξενη νέα συναίνεση που επιτεύχθηκε λόγω της κούρασης και της έλλειψης εναλλακτικών.
Πρέπει να αρνηθούμε τη συγκατάθεσή μας σε αυτή τη νέα κοινωνία, προσπαθώντας ακόμη και να θέσουμε τα θεμέλια για μια ριζοσπαστική διαφωνία, αλλά πρώτα από όλα ενημερωμένη.
Νεωτερικότητα: επανεξετάζοντας το ευρωκεντρικό ιστοριογραφικό σχήμα στο τέλος μιας εποχής
Απόσπασμα από το βιβλίο «Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης: Από την Ουκρανία και την πανδημία στη νέα πλανητική τάξη» (εκδόσεις ΤΟΠΟΣ/mέta, Μάρτιος 2023), σσ. 291-295.
από Δημήτρης Πεπόνης
Μια συγκεκριμένη περιοδολόγηση της γνωστής ιστορίας. Μια ιστορική περίοδος, η κατηγοριοποίηση και η ιστοριογραφία της. Αλλά και μια διαδικασία που συνοδεύει και εισάγει σε αυτή την περίοδο, καθώς και μια θεωρία αυτής της διαδικασίας. Ένα ιδανικό πρότυπο και μια σιδηροδρομική μονογραμμική αντίληψη της ιστορίας προς μια γραμμική και αναπόφευκτη πρόοδο. Μια έννοια όχι μόνο με εμφανώς ανύπαρκτη αναλυτική ισχύ αλλά, κυρίως, με κανονιστική ισχύ. Τέλος, όχι μόνο μια εποχή, αλλά και μια κουλτούρα που συνοδεύεται από μια ευρωκεντρική σκέψη και προοπτική. Όλα αυτά, και ακόμα περισσότερα βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα μιας λέξης: «νεωτερικότητα».
Κάποιοι λένε πως «ξεκινάει» με τον Κολόμβο και τη σύνδεση της ατλαντικής Ευρώπης με την Αμερική, ή με τον Βάσκο ντα Γκάμα, τον περίπλου της Αφρικής, και τη σύνδεση της ατλαντικής Ευρώπης με την Ινδία στα τέλη του 15ου αιώνα. Κάποιοι άλλοι επιλέγουν ως σημείο έναρξης την κατάληψη της Γρανάδας και το τέλος της Reconquista, ή την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Άλλοι πάλι επιλέγουν τη λεγόμενη επιστημονική επανάσταση ή την απαρχή του μηχανιστικού κοσμοειδώλου. Κάποιοι τρίτοι, βασίζονται στην πρώτη καταγραφή στα λατινικά της λέξης μεσαίωνας, ή στον μεταρρυθμιστικό ξεσηκωμό του 16ου αιώνα και την τυπογραφία. Άλλοι μιλάνε για το τριμερές-τριγωνικό διατλαντικό εμπόριο μεταξύ των ακτών της Ευρώπης, της Αφρικής και της Αμερικής, και ιδιαίτερα για μια παλαιότερη ανάλογη τεχνική πλοήγησης που βασίστηκε στην κατανόηση της διεύθυνσης των ανέμων σε βόρειο και νότιο ημισφαίριο, δίχως την οποία θα ήταν αδύνατον να δημιουργηθούν οι ευρωπαϊκές ναυτικές αυτοκρατορίες. Άλλοι, πάλι, ιστοριογραφούν μια πρωταρχική «αρχαϊκή» μορφή ή πρώτη φάση παγκοσμιοποίησης, που εξελίσσεται μεταξύ 1600 και 1800, και κάποιοι άλλοι τοποθετούν ως απαρχή την υποκατάσταση του ξύλου από τον γαιάνθρακα ως βασική πηγή καυσίμου, ενώ κάποιοι τρίτοι παρατηρούν μεταβολές στη ζωγραφική και τα μαθηματικά. Άλλοι μιλάνε για μια στρατιωτική επανάσταση που έλαβε χώρα μεταξύ του 16ου και του 17ου αιώνα, δημιουργώντας ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα «στον μεσαιωνικό και τον νεωτερικό κόσμο». Τέλος, κάποιοι επιλέγουν την αμερικανική και τη γαλλική επανάσταση, ενώ κάποιοι άλλοι υπερτονίζουν φάσεις και ιστοριογραφικούς διαχωρισμούς όπως πρώιμη, ώριμη, ύστερη και μετα-«νεωτερικότητα». Και πάει λέγοντας. Όλα τα προηγούμενα εκβάλλουν στην ερμηνεία μιας ιστορικής απόκλισης, του λεγόμενου ευρωπαϊκού θαύματος, και στις σχολές σκέψης και ερμηνείας για την έναρξη και την ολοκλήρωσή αυτής της ιστορικής παρέκκλισης.
Έχουμε μάθει να υπερτιμούμε τη μικρή και να υποτιμούμε τη μακρά ιστορική κλίμακα και χρονική διάρκεια. Αυτός ο τρόπος σκέψης, παράλληλα με μια ευρωκεντρική και δυτικοκεντρική ιδεολογία, ιστοριογραφία και ερμηνευτική, μας οδηγεί όχι μόνο σε άστοχες εκτιμήσεις για το μέλλον αλλά και σε βολικές ερμηνείες για το παρελθόν. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η πεποίθηση και η γενική αίσθηση πως η «δυτική» κυριαρχία έχει πολύ μεγαλύτερη χρονική διάρκεια ιστορικά απ’ ό,τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Οι αντιανθρώπινες ιδεολογίες της τερματικής Δύσης – Roberto Pecchioli
Οι πιο πιστοί και υπομονετικοί αναγνώστες θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι εδώ και καιρό, με τα μέτρια πνευματικά μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας, πραγματοποιούμε αναγνώριση των ιδεολογιών της δυτικής μετανεωτερικότητας. Ας κλέψουμε τον ορισμό της αναγνώρισης από τον φίλο μας Alessandro Gnocchi: τη θαρραλέα πράξη, σήμερα απερίσκεπτη, της διέλευσης των γραμμών στο εχθρικό έδαφος και του καθαρισμού του εχθρικού στρατοπέδου για να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει εκεί και να ενημερώσουμε όσους δεν σκοπεύουν να υποκύψουν στην ανομία τής εξουσίας. Το να προχωρήσουμε σε μια αναγνώριση μας αναγκάζει να περιγράψουμε ένα κατεστραμμένο πανόραμα, από το οποίο πρέπει να αρχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να αντεπιτεθούμε.
Η βαθιά ριζωμένη πεποίθησή μας είναι ότι στη χώρα της παρακμής, η τερματική, εξαντλημένη και μηδενιστική Δύση, λειτουργεί μια ιδεολογία ανοιχτά εχθρική προς τον άνθρωπο μέχρι του σημείου να θέλει τον θάνατό του. Ένα μίσος προς τον εαυτό – ο Scruton το ονόμασε οικοφοβία, η αποστροφή προς αυτό που είναι δικό μου – εξαπλώθηκε σαν μετάδοση σε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις υποθέσεις ενός πολιτισμού με τρεις χιλιετίες ζωής που βιώνει τους τελευταίους, ατελείωτους σπασμούς του αφού πρώτα έθεσε αμφιβολίες, μετά αποδόμησε, τελικά ανέτρεψε κάθε ιδέα που έλαβε. Όχι τυχαία, ο ορμητικός και λασπώδης χείμαρρος τών νέων κυρίαρχων ιδεών, που προέρχονται από το κέντρο της Αυτοκρατορίας, τις ΗΠΑ, αυτοαποκαλείται «κουλτούρα της ακύρωσης». Ένα οξύμωρο, απόδειξη της αντίστροφης θέλησης για δύναμη που κάποιος μπαίνει στον πειρασμό να αποδώσει σε προγενέστερη δράση.Ο Φαυστιανός -ψυχωμένος από την επιθυμία για γνώση και το άπειρο, ανοιχτός στην υπέρβαση- ξεχύνεται στο «πνεύμα που πάντα αρνείται», τον Μεφιστοφελή, το πλάσμα με το οποίο συνάπτει το σύμφωνο, πουλώντας την ψυχή του.
Οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι ἐκλογική πελατεία!
Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».
Δέν μπορεῖς νά νικήσεις τήν παράδοση καί τήν Ὀρθοδοξία
Ο ΘΕΟΣ μέ ἀξίωσε νά ἐπισκεφθῶ πολλές ἐκκλησίες διατρέχοντας τήν Μακεδονία μας τό φετινό Πάσχα. Τόν Μητροπολιτικό Ναό Θεσσαλονίκης, Γρηγορίου Παλαμᾶ τήν Μεγάλη Τετάρτη. Τήν Παναγία Λαοδηγήτρια, δίπλα στό τουρκικό προξενεῖο τήν Μεγάλη Πέμπτη. Τήν Βυζαντινή Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρῶν τό πρωί τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Τήν Νέα Παναγία στό κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης τό βράδυ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Τόν ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στήν Καλάνδρα Χαλκιδικῆς τό Μεγάλο Σάββατο. Ἐνδιαμέσως παρακολούθησα σέ ζωντανή μετάδοση ἀπό τόν τηλεοπτικό σταθμό 4Ε τῆς ἀδελφότητας «Λυδία» τήν τελετή ἁφῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός στά Ἱεροσόλυμα. Τελετή πού μετέδωσαν σέ ἀπ’ εὐθείας μετάδοση δέκα τηλεοπτικοί σταθμοί στήν Ἑλλάδα (Ἰόνιο, Κρήτη, Αἰγαῖο, Θράκη) μαζί μέ τόν τηλεοπτικό σταθμό «Σίγμα» στήν Κύπρο. (Ἐννοεῖται ὅτι ἡ ΕΡΤ δέν τήν μετέδωσε).
Τό συμπέρασμά μου εἶναι σαφές καί ξεκάθαρο: Δύσκολα μπορεῖς νά νικήσεις τήν παράδοση καί τήν Ὀρθοδοξία.
Δύσκολα μπορεῖς νά ξερριζώσεις ἀπό τόν Ἕλληνα τήν σύνδεσή του μέ τήν θρησκεία. Ὅπως μοῦ εἶπε μία διακεκριμένη τέως ἀριστερή ἀρχιτέκτων, πρέπει κάποτε καί οἱ φιλελεύθεροι ἄθεοι ἀρνητές της νά παραδεχθοῦν ὅτι «ἡ Ὀρθοδοξία στήν πατρίδα μας παρήγαγε πολιτισμό.» Πολιτισμό τόν ὁποῖο εἶχα ἄλλως τε τήν εὐκαιρία νά δῶ μέ τά μάτια μου στήν Βυζαντινή Μονή Ἰωάννη Προδρόμου ἔξω ἀπό τίς Σέρρες, τῆς ὁποίας ἡ κατασκευή χρονολογεῖται ἀπό τόν 13ο αἰῶνα –καθώς ἐκεῖ ἦταν καί ἡ θερινή κατοικία τοῦ αὐτοκράτορα καί τῆς αὐτοκράτειρας, ἐκεῖ ἐπίσης εὑρίσκεται καί ὁ τάφος τοῦ μεγάλου Γεννάδιου Σχολάριου.
Δεκάδες ἑλληνικές οἰκογένειες τῶν ὁποίων ἡ Κυβέρνηση καταπίεσε καί κατεδίωξε μέ σαδισμό τό θρησκευτικό συναίσθημα στήν διάρκεια τῆς πανδημίας, συνέρρευσαν στούς ναούς αὐτούς τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Μέ συντριβή, μέ ταπεινότητα, μέ κατάνυξη, μέ ἑλληνικό ἦθος. Στόν Μητροπολιτικό Ναό Θεσσαλονίκης μοῦ ἔκανε ἰσχυρή ἐντύπωση ἡ πυκνή παρουσία ἀποδήμων Ἑλλήνων Μακεδόνων οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔρθει ἀπό τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης στούς γενέθλιούς τόπους τους, προκειμένου νά προσκυνήσουν στήν Ἐκκλησία ἀκόμη καί τήν εἰκόνα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. Μίλησα μαζί τους καί τό χάρηκα. Στόν ναό Παναγίας Λαοδηγήτριας τῆς Θεσσαλονίκης πού βρίσκεται μιά ἀνάσα ἀπό τό τουρκικό προξενεῖο (στό ὁποῖο ἔγινε ἡ προβοκάτσια τοῦ Ὀκτάι Ἐγκίν τό 1955), ὁ πατέρας Βαρνάβας Γιάγκου διάβασε μέ συγκλονιστικό τρόπο τά Εὐαγγέλια μπροστά σέ ἕνα ἐκκλησίασμα χαρακτηριστικό στοιχεῖο τό ὁποίου εἶναι ἡ ἐπικράτηση τῶν νεαρῶν ἡλικιῶν καί τῶν νεαρῶν οἰκογενειῶν (ἡ ἐκκλησία αὐτή χρειάζεται μόνο 600.000€ ἀπό τό ΕΣΠΑ γιά νά μπορέσει νά διασωθεῖ, ἀλλά ἀκόμα τό αἴτημά της ἐκκρεμεῖ στό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ).
Η ιερότητα της πολιτικής: πώς μηδενίζεται, Χρήστος Γιανναράς
Είναι δυνατό να υπάρξει πολιτικός βίος (ευθύνη αρχόντων και πολιτών, άθλημα κοινωνικής συνοχής) δίχως «σέβας θεών»; Ο ρεαλισμός των Ελλήνων θα απαντούσε: Οχι – μάλλον και η πανανθρώπινη εμπειρία: Η άρθρωση και συγκρότηση του κοινωνικού γεγονότος, γύρω πάντοτε από έναν άξονα του «ιερού», ήταν το κοινό γνώρισμα της συλλογικής συμβίωσης των ανθρώπων, πάντοτε – ώς τη σύγχρονη εποχή, του πολιτισμού της «εκκοσμίκευσης».
Ο πολιτισμός μας σήμερα μοιάζει με την πρώτη προσπάθεια του ανθρώπου να οργανώσει κοινωνίες και να ασκήσει πολιτική, παραιτημένος από κάθε μεταφυσική αναφορά. Και αυτή η παραίτηση πανηγυρίζεται σαν απελευθέρωση από δογματικές ιεροποιήσεις της εξουσίας, από θεοκρατικές τυραννίες, θρησκευτικούς εξωραϊσμούς της βίας. Ταυτίζεται η παραίτηση από τη μεταφυσική με την «πρόοδο» που πέτυχε ο άνθρωπος στους τελευταίους αιώνες, και συναρτάται με τις ιλιγγιώδεις κατακτήσεις του στην επιστήμη και στην τεχνολογία.
Ετσι, κάθε λόγος, έστω και άτολμο ψέλλισμα που επιχειρεί να θυμίσει ότι κανονιστικές αρχές συμβίωσης δεν είναι δυνατό να λειτουργήσουν όταν αντλούνται μόνο από ορθολογικές συμβάσεις, όπως δεν υπάρχει ήθος και ηθική δίχως οντολογικό θεμέλιο (κοινή βίωση νοήματος της ύπαρξης και του υπαρκτού), κάθε τέτοιος λόγος υποβλέπεται σαν σκοταδιστικός, ανασταλτικός της προόδου. Λόγος ύποπτος θεοκρατικών οραματισμών, θρησκόληπτης δουλοφροσύνης.
Ειδικά στη σύγχρονη Ελλάδα, όπου ο κοινωνικός προβληματισμός είναι κυρίως συνθηματολογικό αναμάσημα εισαγόμενων ιδεολογημάτων, θέλει πολύ κουράγιο για να υπενθυμίσει κανείς έστω τα αυτονόητα. Αν οι Αρχαίοι Ελληνες άφησαν πίσω τους κυρίως ναούς και αγάλματα θεών, δεν το επέβαλε κάποιος Χομεϊνί της τότε εποχής. Και αν η ελληνικότητα, στο λεγόμενο «Βυζάντιο», σημάδεψε την Ιστορία πάλι με αρχιτεκτονήματα λατρείας και Εικόνες ιερές, δεν το υπαγόρευσαν οι φονταμενταλιστές εκείνων των καιρών – ο αυταρχισμός δεν γεννάει ποτέ θαύματα τέχνης και κορυφώματα πολιτισμού.
Ο άνθρωπος έχει μπροστά του το αίνιγμα του θανάτου, ακόμα και μέσα στην ίδια τη βιοδομή του, όπως έλεγε ο μαρκήσιος ντε Σαντ, τη θηριώδη ορμή προς το έγκλημα. Μόνο αν υπερβεί την αλογία του θανάτου και το α-νόητο της θηριώδους ορμής, μόνο τότε εξουδετερώνει τη Σφίγγα και ψηλαφεί νόημα της ύπαρξής του και της ύπαρξης του κόσμου.
Η πανανθρώπινη εμπειρία θεμελίωνε πάντοτε το «κοινόν άθλημα» κοινωνίας και πολιτικής σε «νόημα» υπερβατικό. Ο Βίτγκενσταϊν συνόψισε μοναδικά:
Το διακύβευμα των επόμενων δεκαετιών
Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Τα ζητήματα που θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη των ανθρώπων που διεκδικούν να εκπροσωπούν τους Έλληνες θα ήταν τα εξής.
1. Δημογραφικό. Η Ελλάδα σβήνει με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Δεν υπάρχει και μεγάλο περιθώριο ανατροπής της τάσης αυτής. Προηγείται η φυσική επιβίωση της ευμάρειας.
2. Εθνική κυριαρχία. Διασφάλιση των συνόρων και εφαρμογή διεθνών δικαιωμάτων της χώρας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Παρεπόμενο ζήτημα είναι και η ενέργεια και οι αγωγοί διακίνησής της.
3. Παιδεία, τεχνολογία, και οικονομία. Ιδέες για τη συσχέτιση της ακαδημαϊκής έρευνας με τα άλματα της τεχνολογίας με ένα απλό και φιλεπενδυτικό φορολογικό προφίλ που αυτά θα τα αναπτύξει ακόμη περισσότερο.
4. Διεθνές στίγμα. Πώς θα αναδείξει η Ελλάδα τα διεθνή προτερήματά της και θα χτίσει γέφυρες με φίλιους πληθυσμούς σε όλον τον κόσμο: ελληνισμός που δεν ενσωματώθηκε στην Ελλάδα, ομογένεια, Χριστιανοί Ορθόδοξοι στην Αφρική, Μέση Ανατολή κλπ.
Ούτε καν νύξη σε όλα αυτά στην περιβόητη τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών. Ούτε που υποψιάζονται τι συμβαίνει στην Ελλάδα και πιο είναι το διακύβευμα των επόμενων δεκαετιών.
Το φοβερό τίμημα και οι ύπουλοι υπηρέτες της εξάρτησης
Η ουκρανική διαμάχη, ένα αποφασιστικό κριτήριο για το τι μπορούν και θέλουν να κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας για την Ελλάδα
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
«Δεν είναι εύκολο να βγει κανείς και να πει, όπως έκανε ο πρόεδρος Βούτσιτς, όπως είπα και εγώ, ότι σεβόμαστε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας στη στεριά, τη θάλασσα και στον αέρα. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ευθεία αντιπαράθεση με την Τουρκία. Είμαστε αλληλέγγυοι με την Ελλάδα, αλλά για αυτό πιστεύουμε ότι θα ήταν σωστό αν εμείς σεβόμαστε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας τότε και οι αποφάσεις της να ευθυγραμμίζονται με αυτή τη θέση».
Ίβιτσα Ντάτσιτς, αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σερβίας, σχολιάζοντας την απόφαση Μητσοτάκη-Δένδια για το Κόσοβο.
Θα επιχειρήσουμε σε αυτό το άρθρο να δείξουμε γιατί η στάση των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων ως προς την ουκρανική διαμάχη, το σπουδαιότερο παγκόσμιο ζήτημα των καιρών μας, αλλά και τις σχέσεις μας με τη Ρωσία και τους άλλους εναλλακτικούς πυλώνες του διεθνούς συστήματος, είναι ένα αποφασιστικό κριτήριο για το τι μπορούν και θέλουν να κάνουν για την Ελλάδα, αλλά και για την γενικότερη αξία και ποιότητα αυτών των πολιτικών δυνάμεων.
«Να στείλετε το λογαριασμό στον Πούτιν» είπε, αναφερόμενος στην ακρίβεια, ο Άδωνις Γεωργιάδης, το κατ’ εξοχήν σύμβολο του σημερινού «ελληνικού πολιτισμού».
Μόνο που οι πολίτες της Ουγγαρίας, της Σερβίας και της Τουρκίας δεν χρειάζεται να στείλουν κανένα λογαριασμό σε κανένα, τουλάχιστο για το ενεργειακό τμήμα της ακρίβειας. Χωρίς να τα ‘χουν σπάσει με τη Δύση, παρά ακολουθώντας μιαν όχι αντιδυτική, αλλά πιο ανεξάρτητη και πιο αξιοπρεπή πολιτική από τη δουλοπρεπή που ακολουθεί η δική μας χώρα, κατάφεραν η Βουδαπέστη, το Βελιγράδι και η Άγκυρα να παίρνουν σχεδόν τζάμπα το φυσικό αέριο που χρειάζονται από τη Ρωσία.
Προδρομικός 
