H Μοσούλη έπεσε: Ποιο είναι το μέλλον του ISIS;

Ακριβώς τρία χρόνια μετά την ανακήρυξή του, το Ισλαμικό Κράτος έχει σχεδόν ηττηθεί. Ο ιρακινός στρατός απελευθέρωσε τη Μοσούλη, τη μεγαλύτερη πόλη υπό τον έλεγχο του ISIS, ενώ μια συμμαχική πολιτοφυλακή εισέβαλε στο τμήμα της παλιάς πόλης της Ράκα, πρωτεύουσας του ψευδο-χαλιφάτου. Οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ -με κόστος άνω των δεκατριών εκατομμυρίων δολαρίων την ημέρα- μαζί με τους στρατιωτικούς συμβούλους και τις ομάδες των Ειδικών Δυνάμεων ήταν καίριες και στις δύο εκστρατείες που ξεκίνησαν το περασμένο φθινόπωρο. Αλλά είναι πολύ νωρίς για να γιορτάσουμε.

Από την άνοδο του τζιχαντιστικού εξτρεμισμού πριν από τέσσερις δεκαετίες, το πιο διαρκές χαρακτηριστικό του, μέσα από τις συνεχώς εξελισσόμενες εκδηλώσεις του, είναι η ικανότητά του να ανακαλύπτει και να αναζωογονεί κινήματα που φαινόταν ότι έχουν ηττηθεί. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν έφυγε από το Αφγανιστάν ντροπιασμένος το 1989, αφού οι λανθασμένοι υπολογισμοί του συνέβαλαν στον θάνατο χιλιάδων αράβων μαχητών. Εκδιώχθηκε από το Σουδάν και έχασε τη σαουδική του υπηκοότητα κατά τη δεκαετία του ’90. Επέστρεψε για να εκτελέσει τις επιθέσεις του το 2001 στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το Πεντάγωνο, αλλά στη συνέχεια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν. Εγκατέλειψε τους δικούς του μαχητές στην Τόρα Μπόρα για να κρυφτεί. Μια δεκαετία αργότερα, σκοτώθηκε σε μια αιφνίδια επιδρομή της Navy Seals. Το σώμα του πετάχτηκε στη θάλασσα.

«Του Ρωμιού η γνώση ύστερα έρχεται»

Του Γιώργου Ι. Κωστούλα

Συναντάμε την παροιμία του τίτλου καταγραμμένη σε κείμενα δυο από τους πλέον αντιπροσωπευτικούς ψυχανατόμους- ανιχνευτές της ελληνικής ψυχής: Τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, στο πιο εμβληματικό του έργο «Στου τιμονιού το αυλάκι”, όπου σε ημερολογιακή  καταγραφή από την Κεφαλονιά, όπου βρισκόταν τον Ιούλιο του 1974, συνδέει την παροιμία με την κυπριακή τραγωδία  του 1974.

Και τον Αλ. Παπαδιαμάντη, στο διήγημά του «Ο γείτονας με το λαγούτο” , όπου διαβάζουμε:  «… Ἄχ! κεφάλι, κεφάλι, ποὺ θέλεις χτύπημα στὸν τοῖχο αὐτὸν τὸν ραγισμένο, στὸ ντουβάρι, αὐτὸ τὸ μουχλιασμένο, τὸ βρώμικο… Πότε θὰ βάλῃς γνώση;… Καλὰ τὸ λὲν οἱ Aγάδες ἐκεῖ πέρα-μωρέ, ποῦ εἶστε, τ᾽ ἅγια χώματα;… Τοῦ Ρωμιοῦ ἡ γνώση ὕστερα ἔρχεται… Γιουννανὶνἀκὶλσονραντὰνγκελίορ”!

Βασικό, εθνικό ελάττωμά μας η βιαστική, η επιπόλαιη σκέψη, η παρορμητική απόφαση: -Το μυαλό του ο Ρωμιός το έχει όξου από το φέσι του. – Του Ρωμιού η γνώση έρχεται στέρου ( εκ των υστέρων) ή (ακόμα και) «στο ψυχομάχημα”! Γι’ αυτό κι οι Τούρκοι έλεγαν στα παιδιά τους : «Την πρώτη γνώμη (ορμητική) του Ρωμιού να την έχει τ’ άλογό μας  και τη δεύτερη εμείς”!

Bεβαίως οι Τούρκοι, με τον μακραίωνα συγχρωτισμό μαζί μας και την αυθεντική ανατολίτικη ευθυβολία, έχουν κάνει την ακτινογραφία μας. Και όχι μόνο παροιμιακά.

Το «βρώμικο 89»: Το «ποιοτικό άλμα» που οδήγησε στην «αριστερά» του 4ου Ράιχ…

 
«Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος»
Μανόλης Αναγνωστάκης
Για να μην την παίρνει ο άνεμος την ιστορική μνήμη πρέπει να την καρφώνουμε, συχνά…
Θα αναδημοσιεύσουμε, όπως αναγγείλαμε, κάποια κείμενα γύρω από κάποια κομβικά ιστορικά γεγονότα της πολιτικής μας τραγωδίας.
Στο «βρώμικο 89», συντελείται το «ποιοτικό άλμα» της καθεστωτικής ενσωμάτωσης της παραδοσιακής Αριστεράς.
Οι ποσοτικές συσσωρεύσεις της ατελώς προσαρμοσμένης Αριστεράς (στο σύστημα), οδήγησαν το ΄89 στο ποιοτικό άλμα της μετάλλαξής της και της ολοκληρωτικής ενσωματωσής της. 

Η σημερινή κυβερνητική «αριστερά», η «αριστερά» του 4ου Ράιχ, δηλαδή τα ανδρείκελα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιες «αριστερές» νεοταξικές ποικιλίες (και «αριστερίστικες») αποτελούν προϊόντα και υποπροϊόντα του «βρώμικου 89»…