Η Ελλάδα στο «ενεργειακό μπρα ντε φερ» Δύσης-Ρωσίας

Τα σχέδια της Ουάσιγκτον και οι ισορροπίες στη Βαλκανική

Εκτός από την ολοκλήρωση του Διαδριατικού Αγωγού (ΤΑΡ) που θα μεταφέρει από το 2020 αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την ευρωπαϊκή αγορά, οι αναλυτές του χώρου της ενέργειας κρίνουν ως πολύ σημαντική την ταχεία προώθηση του πλωτού τερματικού σταθμού αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη

Με τις ενεργειακές εξελίξεις στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Ευρώπη και στην Ανατολική Ευρώπη να είναι ταχείες, τα Βαλκάνια να βρίσκονται σε περίοδο «υπόκωφης αστάθειας», τη Ρωσία να επιδιώκει να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται για προώθηση των συμφερόντων της στην περιοχή (με βασικό όχημα την ενέργεια) και τη γειτονική Τουρκία να αποτελεί το «μαύρο κουτί» κάθε γεωπολιτικής ανάλυσης, η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να διευκολύνει σχέδια που ενισχύουν τη δική της θέση στον νέο ενεργειακό χάρτη και να πραγματοποιήσει τις κρίσιμες επιλογές που απαιτούνται για την επόμενη ημέρα.

Το ενδιαφέρον πολλών έχει το τελευταίο διάστημα επικεντρωθεί στην εμφάνιση μεγάλων εταιρειών του πετρελαϊκού χώρου που έχουν αποφασίσει να ενεργοποιηθούν στην έρευνα σε θαλάσσιες περιοχές του ελλαδικού χώρου, τόσο στο Ιόνιο όσο και νοτίως της Κρήτης. Από γεωπολιτική άποψη όμως το «ενεργειακό μπρα ντε φερ» Δύσης – Ρωσίας, ή ακριβέστερα Ηνωμένων Πολιτειών – Ρωσίας, εκτυλίσσεται γεωγραφικά από την Ελλάδα και βορειότερα, «ανεβαίνοντας» προς την Κεντρική Ευρώπη.

Αν πέρναγε το Σχέδιο Ανάν…

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Για να είναι κανείς σε θέση να κοιτά μπροστά, πρέπει, μεταξύ άλλων, πρώτα να κοιτά καλά πίσω, ειδικά δε όταν αυτό το πίσω δεν είναι μακρινό, αλλά, ουσιαστικά, «χθες».

Σαν χθες ήταν λοιπόν όταν, πριν από λίγα χρόνια, η Κύπρος υπέστη μια τρομακτική, διεθνή, ελληνική αλλά και εσωτερική, πίεση, προκειμένου να αποδεχθεί το Σχέδιο Ανάν. Τα γεγονότα είναι γνωστά σε όλους: ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου, ο άνθρωπος ο οποίος έθεσε τη χώρα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, πρωτοστάτησε, ως μη όφειλε σεβόμενος την αυθυπαρξία της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην προπαγάνδα υπέρ του τραγικού για τη χώρα Σχεδίου. Το κύριο «επιχείρημα» εκείνων που ήθελαν την επιβολή του ήταν ότι αν δεν γινόταν αποδεκτό, η Κύπρος θα… καταστρεφόταν. Μιλούσαν για απόλυτη διεθνή απομόνωση και για φοβερές συνέπειες κάθε μορφής, που θα ερχόντουσαν την επομένη της απόρριψης, στην οποία πρωτοστάτησε ο τότε πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος και την υπερψήφισε ο κυπριακός λαός.

Τελικά, όχι μόνον δεν ήρθαν αυτές οι επαπειλούμενες καταστροφές, όχι μόνον η Κύπρος δεν πιέστηκε στη συνέχεια από τις διεθνείς δυνάμεις, όχι μόνον η Τουρκία δεν κουνήθηκε, αλλά, αντιθέτως, σήμερα, οι μεγάλες αυτές δυτικές δυνάμεις είναι που πρωτοστατούν στην προστασία του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας να προχωρήσει στις έρευνες για φυσικούς πόρους και που εταιρίες τους τις διεξάγουν. Το γαλλικό τρυπάνι ξεκίνησε με ισχυρές στρατιωτικές γαλλικές, ισραηλινές και ελληνικές δυνάμεις να βρίσκονται παρούσες ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο η Τουρκία να επιχειρήσει κάποια ανόητη κίνηση. Η υπουργός Αμυνας της Γαλλίας βρέθηκε χθες στην Κύπρο και έδωσε απόλυτα το στίγμα…

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η επικαιρότητα επιβάλλει να θυμηθούμε αυτές τις ημέρες την ψευδοεπανάσταση του Ίλιντεν. Η λέξη στα βουλγαρικά σημαίνει: ημέρα του Προφήτη Ηλία. Στις 20 Ιουλίου 1903 στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία οι Βούλγαροι κομιτατζήδες της οργανώσεως ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τον αγροτικό χριστιανικό πληθυσμό με το ψευδές σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες». Ανατίναξαν δύο τηλεγραφικούς στύλους, ξήλωσαν λίγα μέτρα σιδηροδρομικής γραμμής, εισήλθαν για λίγο σε ορισμένα χωριά και μετά εξαφανίσθηκαν αφήνοντας τον τακτικό τουρκικό στρατό να ξεσπάσει σε αθώους.

Θύματα της οθωμανικής εκδικήσεως ήσαν τρεις βλαχόφωνες ελληνικές κωμοπόλεις. Το Κρούσοβο, που ανήκει σήμερα στα Σκόπια, η Κλεισούρα και το Νυμφαίο στη Δυτική Μακεδονία. Η εξέλιξη αυτή αφ’ ενός μεν ξεσκέπασε τα σχέδια των κομιταζήδων, ότι ουσιαστικά ενδιαφέρονταν για τη Μεγάλη Βουλγαρία,  αφ’ ετέρου δε αφύπνισε διπλωμάτες, στρατιωτικούς και εθελοντές στην ελεύθερη Ελλάδα. Η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα κορυφώθηκε από το 1903 έως το 1908 με σημαντικές επιτυχίες του Ελληνισμού. Η πολιτική πτυχή του Μακεδονικού Αγώνα συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Η εξέγερση του Ίλιντεν αξίζει να μελετάται και σήμερα για δύο κυρίως λόγους: