Η εθνικιστική κυβέρνηση Τσίπρα

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 11 Σεπτεμβρίου 2018.

Περισσότερα από 100 Συλλαλητήρια για το Μακεδονικό έγιναν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τους τελευταίους 8 μήνες. Σε όλα το κλίμα ήταν πανηγυρικό: μικροί και μεγάλοι τραγουδούσαν ειρηνικά για την Μακεδονία. Υπήρξαν παρατράγουδα σε δύο από αυτά. Η κυβέρνηση αρνήθηκε πρόσβαση στο χωριό Ψαράδες και σταμάτησε τους συγκεντρωμένους 30 χιλιόμετρα μακρυά, στο χωριό Πισοδέρι. Παρά την απόσταση, τους έλουσε με βροχή δακρυγόνων εντελώς απρόκλητα. Η δεύτερη ήταν στην ΔΕΘ. Με επιβεβαιωμένη από δεκάδες βίντεο την ώρα έναρξης των δακρυγόνων στις 7.15μμ, δηλαδή ακριβώς στην έναρξη του Συλλαλητηρίου. Επίσης παντελώς απρόκλητα. Να το πω ωμά: την ώρα που μικροί και μεγάλοι τραγουδούσσαν για τη Μακεδονία, η αστυνομία απάντησε με χημικά.

Προφανώς επρόκειτο για ειλημμένη απόφαση με δύο στόχους: 1) να διαλύσουν τον όγκο του συλλαλητηρίου πολύ νωρίς, σχεδόν εν τη γενέσει του, και 2) να επικρατήσουν οι εικόνες που ακολούθησαν με της διαμάχες μεταξύ των οπλισμένων με χημικά 67 διμοιριών ΜΑΤ και των όσων άντεξαν και παρέμειναν στην περιοχή. Πέτυχαν και στα δύο. Επικοινωνιακά, κέρδισαν κατά κράτος. Έτσι, όταν μεταδόθηκαν οι εικόνας του σταθμού Βεργίνα TV με τους 70-80.000 ανθρώπους να πλησιάζουν προς το άγαλμα του Μ. .Αλεξάνδρου, δόθηκε η ευκαιρία σε κυβερνητικά παπαγαλάκια να αμφισβητούν την εικόνα!

Ιδού ορισμένες αλήθειες που δεν ανατρέπονται από την επικοινωνιακή επιτυχία της εξουσίας. Πρώτον. Η δεδηλωμένη στήριξη της Συμφωνίας ανέρχεται μόνο στους 145 βουλευτές. Θα πρέπει να υπάρξει είτε απόκλιση από τις σημερινές δημόσιες κομματικές γραμμές, είτε διαδικαστική παραβίαση (πχ μέσω αποχής), ώστε να κυρωθεί από το Κοινοβούλιο.

Δεύτερον. Η παραχώρηση μακεδονικότητας δεν αφήνει κανένα περιθώριο χρήσης του όρου αυτού από Έλληνες. Οι σκέτα «Μακεδόνες» δεν θα επιτρέπουν την χρήση του όρου από άλλους. Θα χρησιμοποιούν τις πρόνοιες της Συμφωνίας για μέτρα εναντίον αυτής της χρήσης ως «αλυτρωτισμό εναντίον των Μακεδόνων». Ακόμα και αν δεχθούμε το επιχείρημα φιλοκυβερνητικών ότι η Συμφωνία προβλέπει μόνο τη νομική περιγραφή, την ιθαγένεια δηλαδή, των κατοίκων ως «Μακεδόνων», κάτι που είναι καταφανώς ανυπόστατο, διότι η ιθαγένειά τους θα έπρεπε να είναι «Βόρειοι Μακεδόνες» αλλά ας παραμεριστεί αυτό προς στιγμήν, τότε ποια θα είναι η εθνικότητά τους; Θα είναι έθνος χωρίς εθνικότητα; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για ευθεία παραχώρηση της εθνικότητας των Μακεδόνων. Και εφόσον αυτοί είναι σκέτο Μακεδόνες, εμείς δεν μπορούμε να είμαστε ούτε νότιοι, ούτε τίποτα άλλο Μακεδόνες.

Τρίτον. Η Συμφωνία λοιπόν είναι εθνικιστική, με βάση τον ακαδημαϊκό ορισμό του όρου. Η Ελλάδα τερμάτισε την φάση του εθνικισμού το 1922. Τα Σκόπια, ως νεότερο κράτος, διέρχονται από αυτήν την φάση από το 1992 μέχρι σήμερα. Η αριστερή ελληνική κυβέρνηση δρα εθνικιστικά, για λογαριασμό των Σκοπίων, και επιβραβεύει τον εθνικισμό τους, δηλαδή την παρωχημένη για τα σημερινά δεδομένα παιδική ασθένεια αυτήν των εθνών. Ο Ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει την συμφωνία ως έναν αναίμακτο θρίαμβο του βαλκανικού εθνικισμού.

Τέταρτον. Ο ελληνικός λαός σε ποσοστά άνω του 75% δεν πρόκειται ποτέ ούτε να τους θεωρεί «Μακεδόνες», ούτε να μην τιμωρήσει εκλογικά οποιονδήποτε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την δεχθεί. Είτε άμεσα, είτε μοιρολατρικά, όπως αρχίζει να διαφαίνεται ότι θα κάνει η αντιπολίτευση.

http://www.antibaro.gr/article/20028