Αρχείο
Πως εμπλέκεται η τρόικα στο deal Τσίπρα-Ιερώνυμου
Μικρή χώρα χωρίς Μεγάλη Ιδέα
Η Μεγάλη Ιδέα επλήγη καίρια το 1922 και οι έρποντες και λείχοντες τα υποδήματα ξένων προσπαθούν να την αντικαταστήσουν με ψοφοδεή, προδοτικά κελεύσματα του στιλ «δεν διεκδικούμε τίποτα», «συμμόρφωση», «ψυχραιμία» και «έντιμος συμβιβασμός», ο οποίος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγνώριση από μέρους μας ότι καλώς μας γενοκτόνησαν και καταλήστευσαν την άυλη και υλική περιουσία μας.
Η αρχή της καλοσύνης

[Αναδημοσιεύουμε το κάτωθι κείμενο από το ιστολόγιο «Τechie Chan», καθώς είναι ενδεικτικό των προβληματισμών που γεννιούνται σε όλους τους πολιτικούς χώρους, σε σχέση με τις νέες διαιρέσεις που γεννιούνται στην ελληνική κοινωνία αλλά και σε διεθνές επίπεδο a-r.gr]
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Techiechan
Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα του να μη μιλάς είναι πως σου επιτρέπει -πέρα από το να χαίρεσαι τις διακοπές σου- να ακούς καλύτερα. Κι ένα μειονέκτημα του να γνωρίζεις τα χαρακτηριστικά της εποχής σου, είναι να μην αντιλαμβάνεσαι πόσο πολύ επηρεάζουν τους άλλους.
Το διάστημα της ημι-κρίσης στην ελλάδα μεταξύ του 2008 και το σκάσιμο του καστελόριζου το 2010, ήταν αρκετά μεγάλο χρονικά για να συνηθίσω εγώ στα μοτίβα της· αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ίδιο συνέβη και με τους υπόλοιπους. Το ίδιο ισχύει και με ένα πιο σημαντικό και πιο παγκόσμιο μοτίβο, αυτό της καταστροφής των πολιτικών ταυτοτήτων που συμβαίνει εδώ και καιρό αλλά στην ελλάδα θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια αρκετά καλή τουρτίτσα φάγαμε με τον σύριζα το 2015.
Αδειάζοντας το αυγό με το κουταλάκι
Ο Mισεά το λέει καιρό πως το να μιλάμε για αριστερά/δεξιά δεν έχει καμία σημασία, καθώς πρόκειται για ένα αδειανό κέλυφος χωρίς ουσία. Ακριβώς διότι αρκετοί γάλλοι και γερμανοί πχ έχουν φάει τις δικές τους τουρτίτσες νωρίτερα. Γι’ αυτό εδώ και κάποιο καιρό προτιμώ να χρησιμοποιώ το δίπολο γκλομπαλίστας/λοκαλίστας· διότι μας επιτρέπει να εξηγούμε το τι συμβαίνει στον κόσμο πολύ πιο ειλικρινώς. Μας επιτρέπει να καταλάβουμε γιατί η καλαμπόρτζικη αλλά λοκαλίστας φράξια του Λαφαζάνη στο σύριζα, τελικά αποχώρησε, όταν ντουζίνες ανθρώπων που εκτιμούσαμε δήλωσαν έτοιμοι όσο ποτέ να μετατραπούν σε καθάρματα. Μας επιτρέπει να καταλάβουμε γιατί η παντοδυναμία της Μέρκελ στη γερμανία τρίζει συθέμελα και μας επιτρέπει να εξηγήσουμε τη συμμαχία των αριστερών και ακροδεξιών “λαϊκιστών” στην ιταλία, το brexit, τον Tramp και ένα σωρό άλλα. Πρακτικά δεν πρόκειται καν για κάτι καινοφανές, καθώς ο Πολάνι στον μεγάλο μετασχηματισμό του, μας περιγράφει ακριβώς την ίδια κατάσταση στην βρετανία των μέσων/τέλους του 19ου αι. Διαβάστε περισσότερα…