Eurovision 2024: Η Ιρλανδία μάς τρόμαξε – Ξόρκια και ουρλιαχτά, πεντάλφα και κέρατα στη σκηνή

Κατά τη διάρκεια του Α’ Ημιτελικού της Eurovision 2024 μία ήταν η εμφάνιση που δε δυσκολεύτηκε να τραβήξει όλα τα βλέμματα και κατάφερε να τρομάξει το τηλεοπτικό κοινό, αλλά και όσους δηλώνουν παρόντες στην αρένα του διαγωνισμού!

Ο λόγος για τη συμμετοχή της Ιρλανδίας, με τη χώρα να παρουσιάζει στη σκηνή ένα σκοτεινό σόου που θυμίζει… τελετή επίκλησης στον Άδη.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς της εμφάνισης, το “Doomsday Blue” του non-binary καλλιτέχνη Bambie Thug έχει να κάνει με την προσπάθεια για αποδοχή του εαυτού του κάθε ατόμου και είναι μια ωδή στην queer κοινότητα. Το Bambie Thug σπάει τα στερεότυπα του φύλου, για να δημιουργήσει έναν ήχο που καθορίζει την εποχή του, με στοιχεία ποπ, ροκ, ηλεκτρονικά και άλλα.

Η εμφάνιση της Ιρλανδίας είναι η πιο διαφορετική έως τώρα. Το Bambie Thug βρίσκεται μέσα σε έναν κύκλο από κεριά, φορώντας ένα μαύρο φόρεμα, με φούστα tutu και κέρατα στους ώμους. Το μακιγιάζ είναι δραματικό και λευκό, ενώ τα μαλλιά του έχουν μετατραπεί σε κέρατα.

Πατά πάνω σε μια Πεντάλφα, κάνοντας ξόρκια… για να κερδίσει τον διαγωνισμό. Επιπλέον, στη σκηνή υπάρχει ένας ημίγυμνος χορευτής, που δίνει ”κενταυριανές” δονήσεις.

… Στον δρόμο για τις Πρέσπες του Αιγαίου

                                                                                  6/05/2024 – 20:40
Βήμα προς βήμα το ξεπούλημα της εθνικής μας κυριαρχίας μέσω της εμπεριστατωμένης ανάλυσης της Κύρας Αδάμ στην «κυριακάτικη δημοκρατία».

Αφιερωμένο στους εν δυνάμει… ψηφοφόρους σταθερότητας:

Ο Ερντογάν γκριζάρει το Αιγαίο και ο Μητσοτάκης σφυρίζει αδιάφορα!

Της Κύρας Αδάμ

Από το 2019, όταν σχηματίστηκε η πρώτη κυβέρνηση της Ν.Δ., οι συναντήσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν είναι οι πολυπληθέστερες των τελευταίων δεκαετιών. Στο διάστημα αυτό, από το 2019 μέχρι σήμερα, σταθερός και μόνιμος στόχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η διατήρηση, έστω και επιφανειακά, ενός «ήρεμου κλίματος διμερούς διαλόγου», πολιτικά και κομματικά ωφέλιμου για το Μαξίμου.

Η αταλάντευτη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ουδόλως απέτρεψε -τουναντίον ενίσχυσε- την «παμφάγα» επιθετική διάθεση του Ερντογάν σε βάρος της Ελλάδας, με συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και προσθήκη νέων προβλημάτων (τουρκολιβυκή ΑΟΖ, αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που δεν περιλαμβάνονται στις Συνθήκες, και κατακερματισμού της κυριαρχίας αυτών).

Η κακή αρχή έγινε αμέσως μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Ν.Δ. το 2019, όταν η κυβέρνηση χωρίς ποτέ να εξηγήσει τους λόγους αποδέχτηκε ότι η περιοχή ανατολικά της Ρόδου μέχρι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο. Αυτό τεκμαίρεται από την έκδοση ελληνικής διεθνούς αγγελίας για τη διεξαγωγή τουρκικής αεροναυτικής άσκησης στην περιοχή Ρόδου – Καστελόριζου, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο 2019, κατά παραβίαση του Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ, που ισχύει για όλο το Αιγαίο.

“Πολιτική ορθότητα” στην… Οθωμανική παραλλαγή της!

Του Θανάση Κ.

Έλληνες αρθρογράφοι, πλέον, σε ελληνικές εφημερίδες, υποστηρίζουν ανοιχτά τα επιχειρήματα της Τουρκίας για την Κύπρο.

Και το θεωρούν μεγάλη “εξυπνάδα” μάλιστα.

Κι έκφραση “προοδευτικής” οικουμενικής προσέγγισης…

Υπογραμμίζουν ότι η Ελλάδα δεν έχει νόημα να προσπαθεί να επαναφέρει το Κυπριακό στο διεθνές προσκήνιο, φέτος που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (και ταυτόχρονα 50 χρόνια ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ Κατοχής της βόρειας Κύπρου), γιατί λέει, έχουμε κι εμείς κάνει τα λάθη μας…

Όπως υπογραμμίζουν με έμφαση:

— “Τι ακριβώς θα προβάλουμε; Απλώς την “τραυματική” τουρκική εισβολή;

Ή μήπως και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου; Τον Ιωαννίδη; Τη χούντα; Τον Σαμψών; Την ΕΟΚΑ Β’; Τις δολοφονίες “μακαριακών” και “αντι-μακαριακών”;

Διότι “κυπριακή τραγωδία” δεν είναι μόνο η 20η Ιουλίου 1974 όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι. Είναι και όσα προηγήθηκαν, όπως το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ή η τρομοκρατική δράση των φατριαστών της “Ένωσης”, των παρακρατικών και των παραστρατιωτικών. Είναι και όσα ακολούθησαν.

Η αυταπάτη ότι θα προβάλουμε μόνον όσα εμείς νομίζουμε μοιάζει παιδικού τύπου. Υπάρχουν και οι άλλοι…”