Ανάλυση: οι κατευναστές ακόμα να πεισθούν για τις προθέσεις του κράτους πειρατή;

Αντιπτεράρχου ε.α. Δημητρίου Δρόσου*

Φέτος κλείνονται 50 έτη από τότε που ο σύγχρονος ΑΤΤΙΛΑΣ με τις ορδές του εισέβαλλε στη μαρτυρική Κύπρο. Δυστυχώς το τότε σύνθημα της εποχής «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ», δεν υπάρχει πλέον διότι η υπόθεση της Κύπρου ξεχάσθηκε, από πολλούς. Κατά άλλους κείται μακράν, ενώ υπάρχει και μία κατηγορία «ειδικών» που θεωρούν ότι ο Ελληνισμός δεν έχει την πολυτέλεια να προστατέψει το σύμπλοκο από το Τριεθνές του Έβρου, τις Νήσους του Ανατολικού Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα με τη Μεγίστη και την Κύπρο ταυτόχρονα. Συνεπώς κατά την άποψη αυτή, των «ρεαλιστών», ας αφεθεί η Κύπρος στη μοίρα της, λες και ο Ελληνισμός δεν έχει ως δεύτερο πνεύμονα την Κύπρο. Εκτός των «ρεαλιστών» όμως προέκυψαν τα τελευταία έτη και οι «κατευναστές». Ειδικότερα μετά την ζημιογόνο για τα Ελληνικά συμφέροντα, Συμφωνία της Μαδρίτης, τον Ιούλιο του 1997 μεταξύ των τότε πρωθυπουργών Σημίτη και Ντεμιρέλ, υπό την αιγίδα της τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράϊτ. Η ετεροβαρής αυτή συμφωνία, η οποία σε αρκετά της σημεία προσομοιάζει της Διακήρυξης των Αθηνών, έχει ένα επαχθές σημείο για τον Ελληνισμό: Αναγνωρίζει ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Σε αυτό το σημείο εδράζεται κυρίως η επιχειρηματολογία των Τούρκων για την πειρατική τους συμπεριφορά στο Αιγαίο.

Ωστόσο θα εστιάσουμε σήμερα σε δύο δημοσιογραφικά γεγονότα. Το πρώτο είναι η συνέντευξη του Ερντογάν στην Καθημερινή. Η συνέντευξη είναι αποκαλυπτική των προθέσεων της Τουρκίας και υπό αυτή την έννοια αποτελεί μία επιτυχία της εφημερίδας. Καταρχήν οι απαντήσεις δόθηκαν στη συγκεκριμένη έγκριτη εφημερίδα γραπτώς. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι τις απαντήσεις δεν τις έδωσε ο Τούρκος Πρόεδρος, αλλά το βαθύ τουρκικό κράτος. Ποιοι είναι αυτοί: το τουρκικό ΥΠΕΞ με διπλωμάτες που οι ρίζες τους φτάνουν ως την εποχή των Σουλτάνων, ο Στρατός, ο οποίος είναι θεσμός στην Τουρκία με υπερεξουσίες και η Δικαστική εξουσία (η οποία χρησιμοποιείται ως εργαλείο του καθεστώτος για την ευθυγράμμιση όσων παρεκκλίνουν). Και φυσικά όλα αυτά υπό την αιγίδα του πανίσχυρου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) της Τουρκίας. Στην Τουρκία το ΣΕΑ αποτελεί ένα θεσμό, πάνω από το Κράτος και την  εκάστοτε Κυβέρνηση και δεν είναι κάτι σαν one man show. Πριν μεταβεί ο Πρωθυπουργός στην Τουρκία θα πρέπει οι αρμόδιοι και ειδικοί να τον ενημερώσουν επί των επικαιροποιημένων απόψεων της τουρκικής ελίτ. Παραμένει ερωτηματικό εάν έπρεπε να μεταβεί ο Πρωθυπουργός στην Τουρκία, μετά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις των Τούρκων, όπως NAVTEX σε Κεντρικό Αιγαίο, άσκηση Θαλασσόλυκος, μετατροπή της Μονής Χώρας του Χριστού σε τζαμί, αμφισβήτηση θαλάσσιων πάρκων κλπ.

Συνοπτικά το τουρκικό βαθύ κράτος, δια του Ερντογάν, αναφέρει στην έγκριτη εφημερίδα: