Αρχείο
Οι τράπεζες οικειοποιούνται τον μόχθο των Ελλήνων
Τα κέρδη που ανακοινώνουν κάθε τόσο οι τράπεζες είναι ιλιγγιώδη. Όπως έγινε γνωστό, τα συνολικά κέρδη των τεσσάρων συστημικών τραπεζών στο πρώτο τρίμηνο του 2024 έφτασαν το 1,09 δισ. ευρώ. Το αντίστοιχο τρίμηνο του 2023 ήταν 788.000.000 ευρώ. Αυξήθηκαν, δηλαδή, σε ποσοστό 38,4%. Μεγάλο μέρος τους προέρχεται από προμήθειες που λαμβάνουν από τις συναλλαγές των πολιτών. Χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην αγορά, παίρνουν μερτικό από τα πάντα. Οι συναλλαγές με κάρτα και η επιβολή του «πλαστικού» χρήματος γεμίζουν τις τσέπες των τραπεζιτών με τα χρήματα των πολιτών.
Ένα από τα παραδείγματα της διά νόμου καταλήστευσης των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων από το συνδικάτο κράτους – τραπεζών είναι το ακόλουθο:
Χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ, όσες φορές κι αν αλλάξει χέρια σε αγορές και συναλλαγές, παραμένει σε κυκλοφορία στην αγορά, ακέραιο. Όμως, αν οι συναλλαγές και οι αγορές γίνονται με κάρτα, τότε, λόγω παρακράτησης της προμήθειας, σταδιακά θα περάσει… ολόκληρο στα ταμεία των τραπεζών.
Γι’ αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει θέσει σε έμμεση απαγόρευση τη χρήση των μετρητών στις συναλλαγές των πολιτών, θέτοντας το όριο των 500 ευρώ και πρόστιμα για όσους αποπειραθούν να εξοφλήσουν με μετρητά ποσά μεγαλύτερα του προαναφερθέντος ορίου.
Οι τράπεζες με την επιβολή του ψηφιακού χρήματος έχουν γίνει… συνεταίροι στο σύνολο των επιχειρήσεων της ελληνικής αγοράς, χωρίς να προσφέρουν ούτε σεντ! Αντιθέτως, έχουν καταχρεώσει τους πολίτες, οι οποίοι υποχρεώθηκαν από το ίδιο το κράτος να τις «σώσουν», προσφέροντας από το υστέρημά τους δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τις περιβόητες «ανακεφαλαιοποιήσεις».
Trans to Trash: Ένα σκουπίδι δρόμος…
Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη,
Ψυχολόγου, MSc
Ανοίγεις το ψυγείο σου και διαλέγεις τι θα φας ανάμεσα από τα μπόλικα διατροφικά σκουπίδια που συσσωρεύεις στα ράφια του. Ή /και
Πετάγεσαι στο πλησιέστερο «μαγαζάκι» ν’ αγοράσεις την coca–cola σου. Ή/και
Παίζει η τηλεόραση αδιαλείπτως όλα τα πολιτισμικά υποπροϊόντα που μετατρέπουν σε σκουπιδοσακούλα την συνείδησή σου. Ή/και
Σκρολάρεις στο tik tok βιντεάκια με κάποια βαρεμάρα που συμπληρώνεται από μια εσάνς κριτικής διάθεσης, παρ’ όλα αυτά χρησιμοποιείς ανελλιπώς την εφαρμογή. Ή /και
Έτσι, «για ξεκάρφωμα», αναρτάς ή διαβάζεις καμιά «κυριλέ», διανοουμενίστικη δημοσίευση στο fb… Όλο ψυχοδιανοητικό fast food; Χρειάζεται και λίγο «διανοουμενίστικο χαβιάρι»… έτσι για αλλαγή… Ή/και
Χάνεσαι και χάνεις ατέλειωτες ώρες για να παρακολουθείς αλλεπάλληλα επεισόδια σειρών του νετφλιξ ή του κλεπτφλιξ σου. Ή/και
Χαριεντίζεσαι με την 1η και την 2η και την 3η και την 4η και την … που σούφρωσε τα χείλια της την ώρα που έβγαζε selfie για να την ανεβάσει στο προφίλ της ή reelμε τα ποδαράκια της να ανοιγοκλείνουν «τυχαία» μπροστά στο φακό. Κι αυτό το λες φλερτ, ερωτισμό και διαπροσωπικές σχέσεις… Ή /και
Ανταλλάσσεις κενές περιεχομένου «αγάπες και λουλούδια», καρδούλες, emoticon, φωτογραφίες, γραπτά και ηχητικά μηνύματα με την ή τον κάθε «τυχάρπαστη/ο» που ξαφνικά μπήκε στη ζωή σου και μιλάτε με τις ώρες με μηνύματα, φωτογραφίες και video που ενδεχομένως copy paste στέλνονται ή θα ξανασταλούν και σε δυο, τρεις άλλες/ ους ταυτόχρονα ή στο μέλλον, για να νιώθεις πως έχεις κάποιον «βρε αδερφέ». Μέχρι να πάψει να σου ή να της/του απαντάς, να σε αφήσει στο «διαβάστηκε» και να ξαναγυρίσεις εκεί που επί της ουσίας και πριν ήσουν: στην υπαρξιακή, αλλά ίσως και πραγματική μοναξιά σου. Ή /και
Να είσαι περήφανος για την «τέχνη» που παράγεις, όπως ο «πισινός της κατσίκας», που λέγανε οι παλιοί και μάλλον τους ξέχασες. Ή/και
Να σκαρώνεις στιχάκια, που συγκινημένος τα διαβάζεις ξανά και ξανά, αφού πρώτα τα ανήρτησες στα διάφορα προφίλ σου στα social media, για να προσελκύσεις το κοινό σου, ως «ποιητής εκ του προχείρου έχων την μορφή του …», παραγνωρίζοντας πως πέραν από τη δική σου ποιητική και καλλιτεχνική περσόνα υπάρχει κι Ένας Σεφέρης, Ένας Έλυτης, Ένας Καβάφης, που μάλλον από τα μαθητικά σου χρόνια έχεις να διαβάσεις. Ή/και
Συλλέγεις εμπειρίες και βιώματα… Κατασκευάζεις θεατρικά την προσωπικότητά σου και χτίζεις κινηματογραφικά τις σχέσεις σου με τους άλλους ως ψυχοκοινωνικός ρακοσυλλέκτης.
Και εφόσον είσαι κάτι από όλα αυτά που αναφέραμε ή και άλλα παραπλήσια που για οικονομία χώρου παραλείψαμε, έρχεται το ίδιο το ελληνικό κράτος και οι σπόνσορες δορυφόροι του να επιβεβαιώσουν εσένα ως άτομο, με την ηθική, την αισθητική και την πολιτισμική παρακμή σου. Και μην βιαστείς να αναφωνήσεις διαβάζοντας παρακάτω: «Tι decadence!» Σκέψου καθώς κοιτάς το είδωλό σου στον καθρέφτη μήπως αφορά έστω και άθελά σου και εσένα η φράση της Γαλάτειας Καζαντζάκη: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω».
Όπως διαβάζουμε στο προσωπικό προφίλ της κ. Χαραλαμπίδου[1] Βάνας στο facebook, σε ανάρτησή της την 13η Μαΐου, 10.36 π.μ.:
ADDIO, AMERICA
ADDIO, AMERICA
Αντιπροσωπεύουμε το χειρότερο της ανθρωπότητας, εκείνη την «Αγγλόσφαιρα» που διαιώνισε την κυριαρχία της για 500 χρόνια με ληστείες, άγρια αποικιοκρατία, δουλεμπόριο και πολεμική κυριαρχία σε οτιδήποτε μπορούσε να εκμηδενιστεί για εκμετάλλευση. Έτσι από τη βρετανική πειρατεία μέχρι τη μεθοδική εξόντωση από τις ΗΠΑ ό,τι δεν είναι ΗΠΑ. Είναι δύσκολο να βρεθείς στη χειρότερη πλευρά της ανθρωπότητας και να πρέπει να την αποδεχτείς ή, ακόμα χειρότερα, να την υποστηρίξεις για να μην εξαφανιστείς. Αυτό που υπήρξε η Ευρώπη σήμερα είναι η αναχρονιστική, άσεμνη σκηνοθεσία μιάς αυτοκτονικής υποτέλειας, αφού ξεχάσαμε ότι υπήρξαμε η κοιτίδα ενός κόσμου, αυτού της ελληνικής σκέψης, του ρωμαϊκού δικαίου, της γέννησης των πανεπιστημίων, της Αναγέννησης, για να κυνηγήσουμε την ήττα ενός προτύπου που μας θέλει να είμαστε υποδουλωμένοι και το τελευταίο θυσιαζόμενο θύμα μιας πεπερασμένης ηγεμονίας, τών Άγγλων και τών Αμερικανών. Εν τω μεταξύ, ο νέος κόσμος έχει ήδη ξεκινήσει. Ένας πολυπολικός κόσμος όπου δεν υπάρχει χώρος για την καταστροφική σκηνοθεσία της ηγεμονίας, εκείνων που για πάρα πολύ καιρό αυτοανακηρύχθηκαν αποκλειστικοί κάτοχοι και εξαγωγείς της καρικατούρας της «δημοκρατίας» ως αποκλειστικής τους κληρονομιάς και άλλων παραποιημένων, απίθανων αξιών. Αντίο Αμερική. Αντιο σας Αγγλία και αντίο σε μια ιδέα της Ευρώπης πλήρως υποταγμένης στο παραλήρημα μιας αδικίας που διαιωνίζεται με ακραία βία για πάρα πολλούς αιώνες, και που ακόμα ονειρεύεται να συνεχίσει να το κάνει. Η αναμέτρηση δεν έχει ξεκινήσει. Τελείωσε.
https://www.inchiostronero.it/category/racconti/
Ο ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑΤΙ Η ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΗ
Από την «Αριστερά του Χαβιαριού» στην «Αντι-συστημική Δεξιά» – Η αντιστροφή των Κοινωνικών Μπλοκ
Του Ηλία Παπαναστασίου
Ευθύς εξ αρχής θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε την σχετικότητα των όρων που χρησιμοποιούμε. Όπως δεν υπάρχει μόνο η «Αριστερά του Χαβιαριού» έτσι και ο «αντισυστημικός πατριωτικός χώρος» όπως αυτοαποκαλείται δεν είναι μόνο ή κυρίως «Δεξιός». Και αν ονομάζεται «ακροδεξιά» από τους δημοσκόπους του συστήματος της Φιλελεύθερης Αστικής Ελίτ, ο όρος δεν μας βρίσκει σύμφωνους όχι μόνο για πολιτικούς αλλά και για κοινωνικούς και ταξικούς λόγους.
Από πολιτική άποψη η λεγομένη «Ακροδεξιά» όπως την χαρακτηρίζουν οι συστημικοί δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και δημοσκόποι, προβάλλει έναν εντονότατα πατριωτικό, εθνικοκρατικό και πολλές φορές αντι-ολιγαρχικό λόγο, με σαφή –σε πολλές περιπτώσεις– αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα Πρόεδρο παρόμοιου Κόμματος της Βουλής που κατονόμασε τους Ολιγάρχες με τα ονόματά τους, ταυτόχρονα ο ίδιος καταγγέλλει εντονότατα τους «Καπιταλιστές και Ολιγάρχες» αλλά και την ίδια την Δικαιοσύνη (παρόμοιες καταγγελίες δεν έκαναν οι πλήρους αστικής και μικροαστικής ευγένειας μελιστάλακτοι «αριστεροί/κεντροαριστεροί» του λεγόμενου προοδευτικού χώρου). Θα μπορούσαμε δε να αναφέρουμε πολλά παρόμοια παραδείγματα όπου ο εθνοκρατικός λόγος με έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά και αντι/ολιγαρχική πολεμική είναι εντονότατος. Και εάν παρόμοια τακτική χαρακτηρίζεται «Λαϊκισμός» και «Δημαγωγία» ας θυμηθούμε εάν παρόμοιος λόγος κυριαρχούσε ή όχι και στον ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012-15 ή στο ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1974-81. Άλλωστε, περιμένουμε να μας διαφωτίσουν οι φωστήρες της συστημικής Δημοσιογραφίας τι εστί «Λαϊκισμός» γιατί με την φόρα που έχουν πάρει και ο Σοσιαλισμός –γι’ αυτούς– θεωρείται λαϊκισμός όπως και οποιαδήποτε κριτική που ασκείται στα πεπραγμένα της Αστικής Ελίτ. Οι κεραυνοί και τα αστροπελέκια περί «Λαϊκισμού» πέφτουν βροχηδόν μόλις κάποιος κάνει κριτική στην Ελίτ και ειδικότερα στην Οικονομική/Κοινωνική Πολιτική της. Δημιουργήθηκε ένας «Υγειονομικός χώρος», μια Buffer Zone(Ανασχετική ζώνη), όπου ο παραβαίνων τα όρια είναι αυθωρεί και παραχρήμα εξοβελιστέος και αποβάλλεται σαν μικρόβιο!
Εάν λοιπόν ο «αντι/συστημικός λαϊκίστικος» λόγος (όπως τον χαρακτηρίζει η Ελίτ) ή «ο αντισυστημικός εθνοκρατισμός» (όπως τον χαρακτηρίζουμε εμείς) είναι σαφέστατα πιο αντισυστημικός, ριζοσπαστικός, αντι-ολιγαρχικός και οιονεί πιο επαναστατικός από αυτόν της ψοφοδεούς, χορτασμένης από τον καπιταλισμό και παρηκμασμένης σε επίπεδο πολιτισμικής συμπεριφοράς «Κεντρο/Αριστεράς και Αριστεράς» του χαβιαριού και της άνεσης, μένει να εξετάσουμε σε ποια Κοινωνικά στρώματα και Κοινωνικές τάξεις αντιστοιχεί αυτός ο πολιτικός λόγος του Αντι/συστημικού Εθνοκρατισμού και το κυριότερο, εάν έχει μέλλον. Γιατί «κάτι μας λέει» πως ο λόγος των Αντισυστημικών και Εθνοκρατικών Κομμάτων, αντιστοιχεί σε στρώματα που πριν 4-5 δεκαετίες ανήκαν στην Ιστορική Αριστερά και μετακινήθηκαν «απέναντι». Γιατί όταν μειώνονταν τα ημερομίσθια και οι μισθοί της Γαλλικής Εργατικής Τάξης στην Αυτοκινητοβιομηχανία της Πεζό λόγω της αθρόας μετανάστευσης από τις βορειοαφρικανικές χώρες και οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονταν, οι συνδικαλιστές της CGT –Συνδικάτο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος– τους αποκαλούσαν σχεδόν ρατσιστές ώσπου είδαν και αποείδαν οι εργαζόμενοι και έφυγαν τρέχοντας. Σήμερα, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα από 23% το 1973 κατέρρευσε στο 2,5-3,5%, ανάλογες δε «θριαμβευτικές προόδους κατάρρευσης» έχει κάνει και το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πλέον τα δυο κόμματα, αντιπροσωπεύουν απολειφάδια μικροαστικής διανόησης της κακιάς ώρας, ΛΟΑΤΚΙ παντός καιρού, non-binaryΒορείου και Νοτίου Ημισφαίριου συν το απαραίτητο desert από υστερικές φεμινίστριες αλλά και πολιτικά διαταραγμένους «με άποψη».
Οι καλοί, οι κακοί και τα άσχημα της Ευρώπης που δεν θέλουμε
Του Γιάννη Παπαμιχαήλ*
Η απολίτικη γλυκανάλατη μπουρδολογία σχετικά με τις διομαδικές κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις και τους πολέμους, έχει γίνει πια ιδεολογικό καθεστώς. Συγκαλύπτει όπως όπως την αποτελεσματική τεχνολογικά αγριότητα με την οποία εξολοθρεύονται κατ’ εξακολούθηση επί του εδάφους όπου βρίσκονται οι πληθυσμοί των αμάχων και των μαχομένων. Το υπό πολιτική διεθνοποίηση φιλελεύθερο κράτος ισχυρίζεται, προφανώς με ψυχρό πάθος, ότι θεμελιώνει την υπό παγκοσμιοποίηση εξατομικευμένη κοινωνία των πολιτών – υπηκόων του πάνω στην «ειρήνη». Δεν αποδέχεται επουδενί ότι η βία, οι συγκρούσεις και οι πόλεμοι είναι τραγικά εγγενείς στην ανθρώπινη κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα, ούτε βέβαια ότι ο πόλεμος, ως «πατήρ πάντων» (Ηράκλειτος) είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής οργάνωσης των διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών επιδιώξεων, των αντικρουόμενων σχεδίων και των ομαδοποιημένων, εθνικών ή ταξικών συμφερόντων. Έτσι, ο πραγματικά λυσσαλέος πολιτικός και πολιτισμικός πόλεμος, σαν κι εκείνο που διεξάγει σήμερα η Δύση και η μετανεωτερική αποικιοκρατία κατά των εχθρών τους, γίνεται κατανοητός με τους ηθικολογικούς, μεσαιωνικούς κυριολεκτικά όρους, του «καλού» κατά του «κακού»: ο πολιτικός εχθρός εμφανίζεται πάλι ως ο μόνιμος ηθικός ένοχος. Με ολίγη πολιτική θεολογία, είναι ο πρώην άπιστος, ο αιρετικός, ο δαιμονοποιημένος, εναντίον του οποίου τα πάντα επιτρέπονται (στο όνομα προφανώς του «δικαίου», του «καλού», της «ηθικής» και βεβαίως της «ειρήνης» και της «προόδου»).
Ποιοι είναι οι συνήθεις κακοί; Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να είναι η πλειοψηφία των ανθρώπων μιας «καθυστερημένης» (;) κοινωνίας ή ακόμα ενός αυταρχικού κράτους που δεν έχουν τοποθετηθεί αδιαμαρτύρητα στην «σωστή πλευρά του πολιτισμού και της ιστορίας», όπως την υποδεικνύουν με τα αξιακά και οικονομικά τους συστήματα οι ηγεμονεύουσες «μεγάλες δυνάμεις». Εκείνοι επίσης που δεν συμβιβάζονται με τις επιλεκτικές, συχνά σε βάρος τους, ερμηνείες του καταταλαιπωρημένου «διεθνούς δικαίου».
Ο νέος δυτικός ηγεμόνας είναι άλλωστε ήδη σε θέση να διαμορφώσει στις νοοτροπίες και στις παραστάσεις των υπηκόων του, την εκάστοτε επιθυμητή γι’ αυτόν εικόνα, τόσο των αφ’ υψηλού, «αυτοκρατορικών», ουδέτερων «ίσων αποστάσεων» από τους εμπλεκόμενους σε συγκρούσεις που του είναι κάποτε διπλωματικά χρήσιμη, όσο ιδίως στην εικόνα του «καλού» και του «κακού», όπως ακριβώς το είχε περιγράψει ο Όργουελ. Αντίθετα, ο ανιστόρητος, «εγγράμματος και πληροφορημένος πολίτης» δεν έχει κανένα τρόπο να προσεγγίσει με κριτικό βλέμμα τα ψευδεπίγραφα, «ηθικά διλήμματα». Έτσι, ο ανιστορικός διάχυτος ειρηνισμός που διακατέχει ιδεολογικά τις παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες των εξατομικευμένων πολιτών που ζουν στο αέναο παρόν των αγορών και αγωνίζονται για την ατομική καταναλωτική τους αυτοπραγμάτωση, διαχειρίζεται ψυχοπολιτικά και ιδεολογικά τις πραγματικές κοινωνιοπολιτικές ανισότητες και τις ιστορικές συγκρούσεις, μέσα σε ένα φιλοσοφικά «στωικό» πλαίσιο σκέψης. Αυτή η μορφή σκέψης είναι επικεντρωμένη στο παρόν και στον «εαυτό», καθώς και στις ατομικές δυσφορίες του για τις εκάστοτε παραβιάσεις των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και της ειρήνης επί γης από τους εκάστοτε κακούς, όπως τους υποδεικνύει ο εκάστοτε «καλός ηγεμόνας» με τα καθεστωτικά του ιερατεία (ιερείς, δημοσιογράφους, εκπαιδευτικούς κλπ.). Πρόκειται για ένα πλαίσιο σκέψης και ενσυναίσθησης ήδη από την αρχαιότητα χαρακτηριστικό ή ενδεικτικό των περιόδων της ιδιώτευσης και της θανάσιμης πολιτικής παρακμής.
Κλαίνε δήθεν, σήμερα, για την «άνοδο της ακροδεξιάς»
Της Ιωάννας Υψηλάντη
Κλαίνε δήθεν, σήμερα, για την «άνοδο της ακροδεξιάς»!
Λεβέντες μου, ποιος… έδωσε την ώθηση στην ακροδεξιά;
Μήπως η μασκαρεμένη ακροδεξιά πολιτική των κομμάτων της ΕΕ;;
Ποιος κατάργησε τα εθνικά Συντάγματα και τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών;;
Ποιος λιβανίζει τον ναζί Νετανιάχου και τον ναζί Ζελένσκι;
Ποιος επιβάλλει πρασινίλες και καταστρέφει το περιβάλλον, την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή με σκοπό να πεινάσουν οι άνθρωποι και να πλουτίζει η Μπλακρόκ;
Ποιος «ανακαλύπτει» ηλεκτρονικά στρατόπεδα συγκέντρωσης με καταγραφές προσωπικών δεδομένων, απαγορεύσεων έκφρασης, λόγου, σκέψης;
Ποιος ανακάλυψε πρακτικές Μένγκελε;
Ποιος ετοιμάζεται να μας βάλει σε πολέμους, που επιζητούν οι ελίτ;
ΕΣΕΙΣ!!! Οι… δημοκράτες!
Ε, ο κόσμος επέλεξε τους αυθεντικούς!
ΕΣΕΙΣ τους σπρώξατε εκεί!
ΠΗΓΗ
«Οι Ναπολέοντες της Ευρώπης ηττήθηκαν»-Δημήτρης Λιάτσος
H Υπερεθνική Ελίτ παίζει την παγκόσμια ειρήνη για να επιβάλλει τη κυριαρχία της
ΣΧΟΛΙΟ του Τάκη Φωτόπουλου για τη σφαγή στη Γάζα (09/06/2024)
1. Τα τελευταία γεγονότα στη Μέση Ανατολή, που φανερώνουν ότι οι Σιωνιστές και οι σύμμαχοί τους στην Υπερεθνική Ελίτ δεν πρόκειται να σταματήσουν τη μαζική σφαγή στην Γάζα, αν δεν συντρίψουν ολοκληρωτικά την Παλαιστινιακή Αντίσταση, είναι απόλυτα ενδεικτικά για τη μορφή της Νέας Διεθνούς Τάξης που θέλουν να επιβάλλουν.
2. Δεδομένου μάλιστα ότι η μαζική αυτή σιωνιστική αντεπίθεση, που δεν πρόκειται να σταματήσει εάν δεν επιτύχει το στόχο της, δηλ. την επιβολή της σιωνιστικής επικυριαρχίας στη Μέση Ανατολή και -έμμεσα- στην ίδια τη Νέα Διεθνή Τάξη, είναι φανερό ότι αυτό που παίζεται δεν είναι πια ποιος θα είναι ο επικυρίαρχος στη Μέση Ανατολή με τις καθοριστικές πλουτοπαραγωγικές πηγές της, αλλά ποιος θα είναι ουσιαστικά ο νέος παγκόσμιος επικυρίαρχος: η Υπερεθνική Ελίτ (με αποκλεισμό βέβαια της ρωσικής και της κινεζικής ελίτ, που θα περιορίζονταν σε έναν ετεροκαθοριζόμενο ρόλο) ή -εναλλακτικά- θα εδημιουργείτο μια Νέα πολύ-επίπεδη Διεθνής Τάξη που θα εξέφραζε πιο πιστά τον σημερινό παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων.
3. Φυσικά, το «παιχνίδι» αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, αφού από την έκβαση του θα κριθεί η ίδια η παγκόσμια ειρήνη και γι’ αυτό άλλωστε ο παγκόσμιος Σιωνισμός κάνει αυτόν τον λυσσαλέο αγώνα, για να επιβληθεί στη Μέση Ανατολή, αφού ξέρει πολύ καλά ότι από την έκβαση του πολέμου αυτού θα κριθεί η ίδια η τύχη της ΝΔΤ και όχι βέβαια από την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία, που ήταν ένας καθαρός αντιπερισπασμός για να απασχολούν εκεί τη Ρωσία, μέχρι να επιβάλουν τη θέληση τους στην καθοριστική Μέση Ανατολή…
4. Δεδομένου όμως ότι η Υπερεθνική Ελίτ, η οποία κυβερνά την Νέα Διεθνή Τάξη, δεν αποτελείται φυσικά μόνο από Σιωνιστές, τυχόν νίκη των Σιωνιστών στην Παλαιστίνη δεν θα τους εξασφάλιζε βέβαια και τη πρωτοκαθεδρία στην ίδια την Υπερεθνική Ελίτ, καθώς και την παγκόσμια κυριαρχία πάνω στην Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αντίθετα, θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή νέων ενδο-καπιταλιστικών συγκρούσεων στο μέλλον, μέσα στην ίδια την Υπερεθνική Ελίτ…
«Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΤΥ;»
Ρομπέρτο Πεκιόλι
Θα υπάρξει χρόνος για να αξιολογηθούν οι συνέπειες των ευρωεκλογών στις 9 Ιουνίου
ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ . ΤΕΛΕΙΩΣΕΤΟ ΠΑΡΤΙ ;
Θα υπάρξει χρόνος για να αξιολογηθούν οι συνέπειες των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, οι ιταλικές επιπτώσεις, η δυναμική της ΕΕ και η επιρροή στο διεθνές πλαίσιο. Προς το παρόν, περιοριζόμαστε στο να παρατηρούμε την ηχηρή ήττα του γαλλογερμανικού άξονα που κυβερνά την Ένωση για δεκαετίες. την εμφανή αντίθεση των λαών της Ευρώπης στην αντιρωσική πολεμική κινητοποίηση. η όχι συγκλονιστική αλλά προοδευτική στροφή προς τα δεξιά, παγιωμένη διαχρονικά, της κοινής γνώμης. Πάνω απ’ όλα σημειώνουμε την αχρηστία ενός κοινοβουλίου που δεν νομοθετεί και δεν αποφασίζει, την αυξανόμενη αποσύνδεση μεταξύ κυβερνήσεων, κυρίαρχων τάξεων και λαών που σηματοδοτείται από την αποχή (στην Ιταλία περισσότερο από πενήντα τοις εκατό) και από την επιτυχία – σε ορισμένες περιπτώσεις την αναταραχή – των νέων πολιτικών δυνάμεων.
Η υποχώρηση των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων -σοσιαλιστών, λαϊκών, φιλελεύθερων- είναι γενικευμένη, αν και άνιση, αφού οι κουλτούρες των διαφόρων χωρών είναι πολύ διαφορετικές. Ωστόσο, οι ήττες του Μακρόν στη Γαλλία και του Σολτς στη Γερμανία είναι πολύ συγκλονιστικές για να μην γίνουν ιστορία. Ο άξονας των πολεμοχαρών και των πολεμοκάπηλων δεν βρίσκει συναίνεση: ένα ανακουφιστικό γεγονός. Η διαδικασία της αποσύνθεσης της αξίας συνεχίζεται: οι λαϊκές τάξεις είναι πιο συντηρητικές, οι ανώτερες, οι μητροπολιτικές τάξεις είναι πιο προοδευτικές. Ακόμη και η στάση απέναντι στον πόλεμο έχει αλλάξει σε σύγκριση με το παρελθόν: όχι πλέον μαχόμενοι δεξιοί και ειρηνιστές αριστεροί. Η σκοτεινή γλώσσα των όπλων ανήκει στη φιλελεύθερη κεντροαριστερά , την ιδεολογία τών κυρίαρχων. Ένα παράδειγμα είναι ένας απίστευτος τίτλος από τη Δημοκρατία στην επέτειο της συμμαχικής απόβασης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: Κίεβο, η νέα Νορμανδία. Για όπλα κατά του Χίτλερ του Κρεμλίνου.
Ενθαρρυντική είναι η επιτυχία του κόμματος της Σάχρα Βάγκενκνεχτ, μιας «κοκκινοκαφέ» Γερμανίδας διανοούμενης, ξεπερνώντας το έξι τοις εκατό από το μηδέν. Η Βάγκενκνεχτ, συγγραφέας του μπεστ σέλερ Ενάντια στη Νεοφιλελεύθερη Αριστερά , (1) πρότεινε προκλητικά στα κυβερνώντα κόμματα – σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι και φιλελεύθεροι – να σχηματίσουν ένα τάγμα από πολιτικούς και τα παιδιά τους αν θέλουν πόλεμο. Προχωρά για να γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη στη Γερμανία, η Alternative fuer Deutschland , παρά τη λογοκρισία και τη νομική δίωξη.Θα καταλάβουμε τις επόμενες εβδομάδες αν η ήττα του Μακρόν, του πρώην παιδιού-θαύματος του οίκου των Ρότσιλντ, θα ηττηθεί στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές ή αν το αντανακλαστικό του Παβλόβιου που πέρα από τις Άλπεις αποκαλούν ρεπουμπλικανικό, ο αντι-Λε Πεν. union sacrèe, θα εξακολουθεί να λειτουργεί .
ΒΡOΜΟΛΟΓΑ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΣ
Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης
‘Πιπέρι στη γλώσσα’, ήταν η έκφραση με την οποία οι γονείς φοβέριζαν τα παιδιά τους όταν αυτά έλεγαν άσχημες λέξεις. Πράγματι, είναι καλό πράγμα τα παιδιά να μην συνηθίζουν να προφέρουν άσεμνες, υβριστικές ή χυδαίες λέξεις, και φυσικά το ίδιο πρέπει να τις αποφεύγουν και οι ενήλικες. Μεγάλη δύναμη έχει η συνήθεια, και ακόμη μεγαλύτερη η προπαγάνδα όρων που γίνεται από τα μέσα ενημέρωσης, τα βιβλία, τις εφημερίδες, το σημερινό σχολείο και γενικά το κοινωνικό περιβάλλον. Γι’ αυτό λοιπόν παρουσιάζουμε έναν κατάλογο στον οποίο παραθέτουμε τα σύγχρονα ΒΡOΜΟΛΟΓΑ: ‘Συλλογικότητες’, ‘Διαφορετικότητα’, ‘Παράτυπος μετανάστης’, ‘Ομοφοβικός’, ‘Ανθρώπινα δικαιώματα’, ‘Προοδευτικός’, ‘Πολυπολιτισμός’, ‘Ανεκτικότητα’, ‘Ξενοφοβικός’, ‘έμφυλη ταυτότητα’, ‘έμφυλα στερεότυπα’.
Αηδιαστικές λέξεις και εκφράσεις, αντι-αισθητικές, χαζές, λέξεις για βλαμμένους που δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά μας να τις λένε, αλλά και όλοι εμείς πρέπει να τις αποφεύγουμε, να μην τις χρησιμοποιούμε, παρά μόνον όταν πρόκειται να τις καυτηριάσουμε ή να τις επικρίνουμε.
Αν κάνετε ένα πείραμα, και προφέρετε αυτές τις λέξεις γρήγορα, την μία μετά την άλλη, θα νοιώσετε σαν βρίσκεστε υπό την επήρεια κάποιας ψυχοτρόπος ουσίας, ή σαν να συζητήσατε με κάποιο εξωγήινο ον, μια που ακόμη και το ηχητικό άκουσμα αυτών των όρων είναι αφύσικο, ακατανόητο, μετα-ανθρώπινο. Όροι που μετατρέπουν το ομαλό (πχ. τι πιο φυσικό και ανθρώπινο, από την επιφύλαξη έναντι του ξένου) σε ανώμαλο (ξενοφοβικός). Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε την ύπαρξη ‘κοινωνικών ομάδων’, άντε, ‘συλλόγων’, τώρα έχουμε τις…‘συλλογικότητες’ (δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η λέξη με εκνευρίζει σε απίθανο βαθμό).
Όπως είπαμε και στην αρχή του άρθρου, παλαιότερα οι γονείς έλεγαν στα παιδιά που χρησιμοποιούσαν άσχημες λέξεις, ότι θα τους βάλουν πιπέρι στη γλώσσα, όμως τους έλεγαν και κάτι άλλο: «έτσι μιλούν οι αλήτες…», δηλαδή, έδιναν την ταυτότητα εκείνων που χρησιμοποιούσαν ένα ορισμένο λεξιλόγιο. Ποιά είναι λοιπόν η ταυτότητα εκείνων που χρησιμοποιούν τα προαναφερθέντα σύγχρονα βρομόλογα; Τι σύμπτωση (!) και πάλι ‘αλήτες’ θα είναι η ταυτότητα που θα τους αποδώσουμε, εάν ανιχνεύσουμε την ετυμολογία αυτής της λέξεως: ἀλάομαι=περιπλανιέμαι, ‘ο περιπλανώμενος’ (στην Οδύσσεια για ζητιάνους, στην τραγωδία επίσης για εξόριστους): «καὶ γὰρ ἐγώ ποτε οἶκον ἐν ἀνθρώποισιν ἔναιον // ὄλβιος ἀφνειὸν καὶ πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ // τοίῳ, ὁποῖος ἔοι καὶ ὅτευ κεχρημένος ἔλθοι» (Οδύσσεια, ρ 419-421).
Η ΒΙΟΕΞΟΥΣΙΑ. ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Roberto Pecchioli
Οι κύριοι του σώματος και της ψυχής. Η ψυχολογική τρομοκρατία της βιοεξουσίας εισβάλλει στη ζωή μας με ψεύτικες στατιστικές και παραπληροφόρηση. Ο εύστοχος ορισμός της σύγχρονης ανθρωπότητας από τον Marco Della Luna: «Technoslaves»
Η βιοπολιτική, με την έννοια που εισήχθη στη δεκαετία του 1970 από τον Michel Foucault (1) , είναι το σύνολο κανόνων και πρακτικών που υιοθετεί η εξουσία για να ρυθμίζει τη βιολογική ζωή των ατόμων στις πολλαπλές σφαίρες της, τη σεξουαλικότητα, την υγεία, την αναπαραγωγή, το θάνατο, τις επιλογές κατανάλωσης. Είναι η περιοχή της συνάντησης της εξουσίας με τη σφαίρα της ζωής, που πραγματοποιήθηκε πλήρως, σύμφωνα με τον Φουκώ, στην εποχή της έκρηξης του καπιταλισμού. Έχουμε μπει πλήρως στη φάση στην οποία ο έλεγχος των ανθρώπων καθορίζεται μέσω της τεχνολογίας, επομένως ο ορισμός της σύγχρονης ανθρωπότητας που προτείνεται από τον Marco Della Luna, «Τεχνοσκλάβοι», φαίνεται να είναι εύστοχος.Οι πιο επεμβατικοί και σημαντικοί μηχανισμοί νίκης είναι αυτοί που διαχειρίζονται οι τεχνολογικοί κολοσσοί της Silicon Valley, κυρίως οι Facebook, Google, Microsoft, Apple. Η Google μας ακούει από το μικρόφωνο του κινητού μας, ξέρει πού είμαστε, πού πάμε, τι μας αρέσει, ξέρει το ύψος, την ηλικία, τις προτιμήσεις μας, το χρώμα των ματιών μας, ξέρει αν έχουμε παιδιά και αν οι γονείς μας είναι ζωντανοί. Το Facebook κάνει περισσότερα, καθώς αναλύει τα πρόσωπα των χρηστών μέσω της βιντεοκάμερας των τηλεφωνικών μας συσκευών και του υπολογιστή. Η συμφωνία πώλησης δεδομένων στην Cambridge Analytica ήταν απόδειξη αυτού. Οι χρήστες της Google είναι τουλάχιστον ενάμιση δισεκατομμύριο, όπως και όσοι συνδέονται στο Facebook καθημερινά.
Έχουμε ξεχάσει ότι οι τεχνολογίες Big Data έχουν στρατιωτική προέλευση. Το Διαδίκτυο, ούτε οι επακόλουθες έρευνες και εξελίξεις εφαρμογών, δεν θα υπήρχαν χωρίς τις τεράστιες επενδύσεις του στρατηγικού και βιομηχανικού μηχανισμού των ΗΠΑ, που συνδέονται με επενδυτικά κεφάλαια που ανήκουν σε μεγάλες οικονομικές οικογένειες του κόσμου, που έχουν επιλέξει τους καλύτερους εγκεφάλους πληροφορικής στον πλανήτη. Ο Steve Jobs, ο Bill Gates ή ο Mark Zuckerberg. Όλες οι πληροφορίες που συλλέγονται από το τεχνικό σύστημα ρέουν σαν χοάνη στη διαθεσιμότητα των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών . Όταν ανοίγετε τον υπολογιστή ή χρησιμοποιείτε το smartphone, θα πρέπει να αναλογιζόμαστε αυτές τις αλήθειες πιο συχνά.Η βιοεξουσία εισβάλλει στη ζωή μας, επιτίθεται και εξαντλεί τις κρίσιμες άμυνες μέχρι να εκμηδενιστούν, αναλαμβάνει τις ζωές μας για να τις κυριαρχήσει μέσω ενός γιγαντιαίου τεχνικού μηχανισμού.
Ο δυτικός πολιτισμός ερωτοτρόπησε με το σκοτάδι και το μηδέν..! ( Σωτήρης Γουνελάς)
”Ο δυτικός πολιτισμός καλλιέργησε πιο πολύ το γίγνεσθαι, τις αλλαγές, τον εγκόσμιο βίο, μετέτρεψε τον άνθρωπο σε άτομο (σσ τώρα πλέον σε απάνθρωπο ή και υπάνθρωπο) αγνόησε ή λησμόνησε το γεγονός του θανάτου (σσ τελευταία απο-ιεροποίησε το μυστήριο του θανάτου οπότε απο-ιεροποίησε την ίδια τη ζωή) προήγαγε τις αφαιρέσεις , ερωτοτρόπησε με το σκοτάδι και το μηδέν (σσ πρόσφατα είδαμε τη πιο ζοφερή μακάβρια εκδοχή ερμηνευμένη από Έλληνα ”πιονέρο”) περιορίζοντας κάθε υπερβατική διάσταση ή καταργώντας την (σσ ή παραποιώντας την) διαγράφοντας τη μυστική και μυστηριακή εμπειρία και αντικαθιστώντας την ιερότητα με την τεχνολογία (δημιουργία τεχνικού σύμπαντος σσ.τεχνητή νοημοσύνη, εικονική πραγματικότητα). ..
Στη χειρότερη περίπτωση δεν παρακολουθούμε καν την ιστορία δεν μετέχουμε στις αλήθειες της αλλά στρεφόμαστε αποκλειστικά στο μέλλον, δέσμιοι ενός πολιτισμού της κατανάλωσης (κατά βάσιν δυτικοευρωπαϊκού) και του αμερικάνικου πολιτισμού ενός πολιτισμού χωρίς μνήμη και ιστορία!”
Στον αντίποδα όλων αυτών ”η ορθόδοξη χριστιανική παράδοση δηλ. η πνευματική στάση που αναφέρεται στη σχέση μας με το Φως και τον Λόγον” που δημιουργεί τον χριστοποιημένο άνθρωπο που δεν χωρά στη χώρα του πεπερασμένου..
Γι αυτό ο Απ. Παύλος λέει : ”ων ουκ ην άξιος ο κόσμος” (Εβρ.11, 38)
”αυτό είναι κάτι σαν παγκόσμιος νόμος: κάθε άνθρωπος που εμπνέεται από μη φυσικά πεδία κάθε άνθρωπος που προσηλώνεται σε πνευματικές κορυφώσεις δεν ”χωράει” μέσα στον κόσμο .. ειδικά σε εποχές μαζικών κοινωνιών.. καθώς οι αλήθειες αναζητούνται ανάμεσα στην τεχνολογία και την οικονομία..
Το ”εν ετέρα μορφή” σιγά σιγά εξαφανίζεται στη Δύση [ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΖΗΖΙΟΥΛΑ]
και ο άνθρωπος εγκλωβίζεται σε άτεγκτους φυσικούς νόμους στους οποίος παραδίνει το πνεύμα του την ψυχή του τη διάνοια του τα συναισθήματα του παραδίνοντας τον εαυτό του ”στο ενιαίο άφθαρτο και αδιαπέραστο δίκτυο ευκλειδο-καντιανών σχέσεων ” που στοιχειώνει τη Νεωτερικότητα.
Τεχνητή «νοημοσύνη»: η νέα συναρπαστική συγκίνηση για βαριεστημένους μεταμοντέρνους.
ου Matteo Donadoni
« Ο πατέρας Πάτραουλντ, καθηγητής μαθηματικών, αγαπούσε πολύ τον Βοναπάρτη και περήφανος που τον είχε μαθητή. Αντίθετα οι άλλοι καθηγητές, στα θέματα των οποίων το αγόρι(κόρσο) από την Κορσική(κόρσο σημαίνει μάθημα επίσης) δεν ήταν τόσο λαμπρό, τον σνόμπαραν » (G. Gerosa, Napoleone, Milan 2001, σελ. 25).
Τι σημαίνει «μάθημα» σε αυτή την περίπτωση;
Α) Γεννημένος στην Κορσική
Β) Οτι παρακολουθεί κύκλο σπουδών
Γ) Οτι ενεργεί βιαστικά,γρήγορα, επιφανειακά
Δ) Κουρσάρος
Ε)Υποσημείωση(κορσίβο)
Αυτή είναι μόνο μία από τις εκατοντάδες ερωτήσεις που προτείνονται για το τεστ εισαγωγής στην Ιατρική Σχολή του 2024. Εκείνο πού θα ήθελαν να εξαλείψουν οι φοιτητές και οι πολιτικοί (οι δύο κατηγορίες που επιθυμούν περισσότερο μια άνετη ζωή), γιατί είναι δύσκολο και μεροληπτικό.
Η Ιατρική σχολή βγάζει γιατρούς, όχι φαρμακοποιούς, δηλαδή είναι αυτοί που θα μας τεμαχίσουν σαν σαλάμι, οπότε θα απαιτούσε, αν όχι εξαιρετική δεξιοτεχνία, τουλάχιστον λίγο αλάτι. Και αυτό που κάποτε έλεγαν συνείδηση.
Ένας αδίστακτος γιατρός που κυκλοφορεί είναι συμφορά σύμφωνα με το νόμο, για παράδειγμα ένας γιατρός που δεν θά σεβόταν τις αρχές της Ιπποκρατικής ιατρικής θα προκαλούσε θάνατο, αναπηρία, δηλητηρίαση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ζούμε στον πολιτισμό μιας συμβατικής κοινωνίας που ρυθμίζεται από μια νομικιστική νοοτροπία, κάθε μη ιπποκρατικός γιατρός θα προστατευόταν από την εγκληματική ασπίδα της λεγόμενης ενημερωμένης συναίνεσης.
Η έννοια του προοδευτισμού, ή η πρωτοκαθεδρία της προόδου, που λαμβάνεται ως δόγμα, η βασική αρχή της μεταμοντέρνας κοινωνίας, τόσο στον επιστημονικό όσο και στον ηθικό θρησκευτικό τομέα, είναι ίσως υπεύθυνη για αυτήν την τραγωδία. Ακόμη περισσότερο αφού η ηγεσία της Εκκλησίας και της επιστήμης καταλήγει τώρα σε ανθρώπους έτοιμους να πουν ότι ο Παράκλητος δεν είναι τίποτα άλλο από την εξάτμιση ενός φθηνού νεφελοποιητή σε μια διαφήμιση για απελπισμένες νοικοκυρές ή ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι απλώς μια συσκευή πιο λειτουργική για τους διανοητικές δραστηριότητες στο σπίτι και στο γραφείο.
Ίσως έχουν δίκιο, μπορεί να γίνει πλυντήριο εγκεφάλου, αν χρειαζόταν ακόμα.
Η αρχή της πρωτοκαθεδρίας της προόδου τουλάχιστον σε σχέση με τα τρέχοντα γεγονότα θα έπρεπε, με όλα τα στοιχεία, να είχε εγκαταλειφθεί μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους, το τελικό αποτέλεσμα της προοδευτικής ιδεολογικής φαγούρας.
Το «Σχέδιο Β» της Δύσης εναντίον της Ρωσίας!
Οι χώρες του ΝΑΤΟ, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, σχεδιάζουν χτυπήματα με συμμαχικά οπλικά συστήματα στο ρωσικό έδαφος, ώστε να προκαλέσουν μια δυναμική αντίδραση του Πούτιν
Aπό τις αρχές του 2024 έχει γίνει κατανοητό ότι η Ουκρανία του Ζελένσκι, με τους δυτικούς υποστηρικτές – πάτρωνές του, δεν είναι σε θέση να σταματήσει ή να εκδιώξει ή να νικήσει τον εισβολέα Βλαντιμίρ Πούτιν.
- Από την Κύρα Αδάμ
Η Ουκρανία -ό,τι απομένει από τη χώρα μετά την προσάρτηση των ρωσόφωνων περιοχών και της Κριμαίας στη Ρωσία– έχει δηλώσει δημοσίως και επισήμως ότι έχει μεγάλη έλλειψη οπλικών συστημάτων, ενώ έχει εξαντληθεί πλέον το ανθρώπινο δυναμικό για την αντιμετώπιση των εντεινόμενων ρωσικών επιθέσεων και κατάληψης ουκρανικών περιοχών.
Αφού χάθηκαν οι επιχειρήσεις για όλους τους προηγούμενους μήνες -και αφού συνολικά ΗΠΑ και νατοϊκές χώρες έχουν ξοδέψει πάνω από 236 δισ. δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία-, οι δυτικές δυνάμεις ψάχνουν την αντίδρασή τους από τον περασμένο Απρίλιο, με «μπροστάρη» τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν σε συνεργασία με τις ΗΠΑ. Η Δυτική Συμμαχία απέναντι στη Μόσχα του Πούτιν επέλεξε και θέλει να εφαρμόσει το «Σχέδιο Β», χωρίς να υπάρχει αυτή τη στιγμή καμιά επίσημη διεθνής συμφωνία ή δέσμευση, παρά μόνο αναγνωριστικές δηλώσεις, για να ζυγιστούν οι ρωσικές αντιδράσεις.
ΝΑΤΟϊκά οπλικά συστήματα
Το «Σχέδιο Β» αποσκοπεί στη χρήση αμερικανικών – νατοϊκών μεγάλου βεληνεκούς οπλικών συστημάτων -τα οποία μπορούν να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές- για ασύμμετρες επιθέσεις εναντίον ρωσικών υποδομών και κατοικημένων περιοχών μέσα στο έδαφος της Ρωσίας – και όχι μόνο στις προσαρτημένες από τη Ρωσία ουκρανικές περιοχές. Αυτά τα βαριά μεγάλου βεληνεκούς δυτικά οπλικά συστήματα δεν θα αναπτυχθούν κατ’ ανάγκην στο ουκρανικό έδαφος, αλλά θα μπορούν να ενεργοποιούνται και από τις νατοϊκές χώρες, στις οποίες είναι ήδη εγκαταστημένα.
Η επισημοποίηση και εφαρμογή του «Σχεδίου Β» δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, με μια αχαρτογράφητη συλλογιστική, δεν επιθυμούν ούτε τη διάσωση του ουκρανικού λαού, που ενσαρκώνει πλέον τη σύγχρονη εκδοχή της θυσίας της Ιφιγένειας ούτε τη διάσωση της Ουκρανίας από την απόλυτη καταστροφή και ταπεινωτική ήττα. Αποσκοπούν ευθέως και ξεδιάντροπα στην καθαρή απειλή ασφάλειας της ίδιας της Ρωσίας με χτυπήματα στο έδαφός της, ώστε να προκαλέσουν μια δυναμική αντίδραση της Μόσχας. Ευελπιστώντας ότι ο στριμωγμένος Πούτιν θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει πρώτος έστω και μικρού βεληνεκούς πυρηνικές κεφαλές ως αντίποινα. Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούσε την ενεργοποίηση του πυρηνικού δόγματος για αποτρεπτικό χτύπημα, που προηγουμένως θα έχει μετατραπεί σιωπηλά σε χτύπημα αφοπλισμού.
Προδρομικός 
