“Ανθεκτική Άμυνα” και πόλεμος με “δεμένα χέρια”

Του Σάββα Δ. Βλάσση από τον Δούρειο Ίππο

Η γερμανική BILD αποκάλυψε στις 28 Μαΐου ότι ΗΠΑ και Γερμανία είχαν αντιδράσει έντονα, όταν έναν χρόνο πριν, οι ουκρανικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν αντιαεροπορικό σύστημα Patriot με το οποίο κατέρριψαν ρωσικά αεροσκάφη εντός της ρωσικής επικράτειας. Το συμβάν είχε γίνει στις 13 Μαΐου 2023, όταν καταρρίφθηκαν μέσα σε μία ημέρα ένα μαχητικό Su-35, ένα Su-34 και δύο ελικόπτερα Mi-8 στην περιοχή του Μπριάνσκ. Η εντυπωσιακή επιτυχία, επισκιάστηκε από τις πολιτικές αντιδράσεις Ουάσιγκτον και Βερολίνου, που απείλησαν το Κίεβο για την διακοπή των παραδόσεων όπλων, σε περίπτωση επαναλήψεως.

Από την πρώτη στιγμή οι ΗΠΑ δίσταζαν να παραχωρήσουν στην Ουκρανία οπλικά συστήματα μεγάλου και πολύ μεγάλου βεληνεκούς με τα οποία θα ήταν δυνατή η προσβολή στόχων βαθιά στην επικράτεια της Ρωσίας. Φαίνεται όμως ότι αυτή η πολιτική απόφαση, αφορά ακόμη και αμυντικά όπλα, όπως είναι οι πυραυλικές αντιαεροπορικές συστοιχίες, που στην συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν “επιθετικά” από τους Ουκρανούς, όταν αναπτύχθηκαν πλησίον της μεθορίου με την Ρωσία, ώστε να καλύπτουν ευρεία ζώνη εντός ρωσικού εναερίου χώρου.

Την ίδια ημέρα, ο καγκελάριος Σολτς δήλωσε ότι η Ουκρανία μπορεί να αμυνθεί έναντι απειλών από την ρωσική επικράτεια, που μπορεί να ερμηνευθεί ως μία πρώτη ένδειξη εγκρίσεως χρησιμοποιήσεως γερμανικών όπλων για την προσβολή στόχων σε ρωσικό έδαφος. Μέχρι πρότινος, δήλωνε ότι τα παραχωρηθέντα γερμανικά όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο εντός των ορίων της Ουκρανίας. Σε δηλώσεις δε, μετά από συνάντησή του με τον Γερμανό καγκελάριο Σολτς, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν είπε ότι η Ουκρανία μπορεί «να εξουδετερώνει ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις από τις οποίες εκτοξεύονται πύραυλοι».

Από την έναρξη της ρωσικής επιθέσεως στον τομέα του Χαρκόβου στις 10 Μαΐου, αναδείχθηκε εμφαντικώς η άνεση με την οποία οι Ρώσοι είχαν δυνατότητα να συγκεντρώνουν με ασφάλεια δυνάμεις και να τις οργανώνουν για μελλοντικές επιθετικές κινήσεις, εντός συνοριακών περιοχών με την Ουκρανία. Η απαγόρευση χρήσεως αμερικανικών όπλων πυροβολικού μάχης και πυραυλικού πυροβολικού στις συγκεντρώσεις δυνάμεων, τα κέντρα εφοδιασμού και διοικήσεως, επέτρεψε την άνετη προετοιμασία και εκτόξευση της ρωσικής επιθέσεως υπό ευμενείς προϋποθέσεις επιτυχίας. Έκτοτε, ενισχύθηκαν οι αντιδράσεις και στην Δύση, για την άρση αυτής της ιδιότυπης απαγορεύσεως που ευνοεί καταφανώς την Ρωσία.

Η Γαλλία πλέον, προστίθεται στα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ που επισήμως έχουν ανακοινώσει ότι η Ουκρανία δύναται να χρησιμοποιήσει τα όπλα που της παραχωρούν για την προσβολή στόχων εντός ρωσικού εδάφους: Δανία, Εσθονία, Ηνωμένο Βασίλειο, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία, Πολωνία, Σουηδία, Τσεχία και Φινλανδία ενώ και η Νορβηγία με δηλώσεις της ρέπει προς αυτή την θέση. 

ΗΠΑ και Γερμανία, τηρούν μια ιδιότυπη στάση “ασυλίας” για τις ρωσικές δυνάμεις που απειλούν την Ουκρανία, η οποία περιορίζεται σε πόλεμο με “δεμένα χέρια”.

Για να καταστεί κατανοητό το επιχειρησιακό πρόβλημα, είναι σαν η Ελλάδα να δέχεται επίθεση από την Τουρκία στις νήσους στο Αιγαίο και να απαγορεύεται η προσβολή των τουρκικών δυνάμεων στα έναντι Μικρασιατικά εδάφη από τα οποία επιτίθενται. Απαγορεύεται η καταστροφή των χώρων συγκεντρώσεως δυνάμεων, των κινητών μονάδων εκτοξεύσεως τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, των συστημάτων αεράμυνας κ.λπ. Ακόμη δε και η κατάρριψη τουρκικών αεροσκαφών που δεν έχουν εισέλθει ακόμη στον εναέριο χώρο της Ελλάδος, με την ανάπτυξη συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.

Ας φανταστούμε ακόμη και ένα μελλοντικό σενάριο στο οποίο σε ενδεχομένη επίθεση της Τουρκίας, η Ελλάδα ζητεί από τους Ευρωπαίους εταίρους στρατιωτική συνδρομή βάσει συμφωνιών της ΕΕ για κοινά προγράμματα αναπτύξεως αντιαεροπορικών και αντιπυραυλικών θόλων, όπως αυτό που ανακοίνωσε προσφάτως ο πρωθυπουργός. Και οι εταίροι να ανταποκρίνονται, παραδίδοντας συστήματα στην Ελλάδα υπό τον όρο όμως της μη “επιθετικής” χρήσεως εναντίον της συμμάχου στο ΝΑΤΟ Τουρκίας…

Ας το προχωρήσουμε πιο πέρα, εξετάζοντας σενάριο ελλείψεως “κοινών” βλημάτων για το πυροβολικό μάχης. Όχι επειδή ο Ελληνικός Στρατός δεν διαθέτει επαρκές απόθεμα οβίδων αλλά επειδή οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι και πύραυλοι κρουζ κατέστρεψαν τις αποθήκες πυρομαχικών. Για τους ίδιους λόγους περί ΝΑΤΟ και συμμαχίας, που επικαλούνται οι εταίροι, η χώρα βρίσκεται προ αδιεξόδου. Αφενός η κρατική ΕΑΣ έχει ξεπουληθεί κυριολεκτικά χάνοντας την δυνατότητα παραγωγής βασικών πυρομαχικών για τις Ένοπλες Δυνάμεις, αφετέρου ακόμη και τυχόν κοινοπραξίες με ξένες εταιρείες που έχουν συνάψει συμφωνίες συμπαραγωγής, αρνούνται να ανταποκριθούν λόγω πολιτικής αποφάσεως απαγορεύσεως, των κυβερνήσεών τους…

Εφιαλτικά σενάρια, που όσο κι αν φαίνονται ακραία, τα βιώνει σήμερα η Ουκρανία και οφείλουν να διδάσκουν ότι υπάρχουν ορισμένα πολύ βασικά προαπαιτούμενα για να μπορεί μια χώρα να θεωρείται πραγματικά “ανθεκτική” (για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο πολύ της μοδός αυτή την εποχή) στην Άμυνα και όχι μόνο στα χαρτιά. Ένας στοιχειώδης βαθμός αυτονομίας στην παραγωγή πυρομαχικών και οπλικών συστημάτων, είναι ζήτημα κοινής προνοητικότητος και αξιοπρέπειας, για μία χώρα που αντιμετωπίζει υπαρξιακή απειλή, όπως η Ελλάδα.

Ακολουθώντας μια συνεπή πολιτική αμυντικών επενδύσεων, η Τουρκία έχει αποκτήσει επαρκή αυτάρκεια στην παραγωγή όπλων μακρού πλήγματος και γενικώς σύγχρονων πυρομαχικών. Πρακτικώς, μπορεί απερίσπαστη να προβεί σε οποιονδήποτε πόλεμο επιλέξει να εξαπολύσει κι αυτό την καθιστά αυτομάτως πιο “ανθεκτική”, αμυντικώς. Η Ελλάδα από την άλλη, περιορίζεται σε ένα μικρό απόθεμα σύγχρονων όπλων μακρού πλήγματος, πολύ δύσκολο σε ανεφοδιασμό, καθιστάμενη όλο και περισσότερο δέσμια των ξένων προμηθευτών και κυβερνήσεων. Εξοπλιζόμενη δε τα τελευταία έτη, συνεχίζει να κινείται στην τροχιά της διαφθοράς, ψωνίζοντας με απευθείας αναθέσεις από το ράφι και διαλύοντας την όποια υποδομή παραγωγής πυρομαχικών είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν προ δεκαετιών, άλλες πιο συνετές κυβερνήσεις.