To «κύμα Ζεμούρ»

Η δημοσκοπική άνοδος του Ερίκ Ζεμούρ ορίζει την προεκλογική ατζέντα στη Γαλλία

Του Απόστολου Πιστόλα

Σε λιγότερο από έξι μήνες οι Γάλλοι πολίτες θα κληθούν να ψηφίσουν για τον πρόεδρο της χώρας. Όταν σκεφτόμαστε τις γαλλικές εκλογές και τη δεξιά πέραν του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ένα όνομα έρχεται στο μυαλό: Λε Πεν. Είτε πρόκειται για τον Ζαν Μαρί είτε για την κόρη του Μαρίν, η οικογένεια Λε Πεν έχει για δεκαετίες κυριαρχήσει σε αυτόν τον χώρο. Τα τελευταία 47 χρόνια (με εξαίρεση το 1981) πάντα ένας εκ των δύο τον εξέφραζε σε εκλογές. Έτσι, δεν αποτελούσε για κανέναν έκπληξη πως μέχρι πρόσφατα, και με τη σύγχυση που επικρατεί στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για τον υποψήφιό τους για την προεδρία, όλα έδειχναν πως θα είχαμε μια επανάληψη των εκλογών του 2017, με την Μαρίν Λε Πεν να φτάνει στον δεύτερο γύρο και εκεί να χάνει από τον Μακρόν. Μέχρι που ένα όνομα βγήκε στο προσκήνιο και άλλαξε όλα τα δεδομένα: Ερίκ Ζεμούρ. Ποιος είναι όμως και τι πιστεύει; Βασισμένος σε τι καταφέρνει να απειλεί τη «δυναστεία» της δεξιάς μεριάς του πολιτικού φάσματος της χώρας;
Ο Ερίκ Ζεμούρ δεν εμφανίστηκε από το πουθενά στη Γαλλία. Δεν φέρνει δηλαδή κάτι καινούριο, όπως για παράδειγμα ο Μακρόν το 2017. Ο Ζεμούρ, μέσα από τη δημοσιογραφική του καριέρα, αλλά και τα βιβλία του, είναι ήδη πολύ γνωστός στο γαλλικό κοινό. Οι θέσεις του, ή μάλλον αφού πιθανότατα θα είναι πλέον υποψήφιος, οι τοποθετήσεις του στην εκλογική αγορά, στα σημαντικά θέματα που απασχολούν τους Γάλλους ψηφοφόρους, είναι συγκεκριμένες. Τα θέματα με τα οποία κυρίως ασχολείται είναι το μεταναστευτικό, το ισλάμ και η γαλλική ταυτότητα. Μιλάει συχνά για έναν πόλεμο πολιτισμών που υφίσταται και πιστεύει πως εάν η Γαλλία δεν κάνει κάτι, τότε η μετανάστευση και το ισλάμ θα την καταστρέψουν. Είναι υποστηρικτής της αφομοίωσης και πιστεύει πως τα παιδιά των μεταναστών θα πρέπει να παίρνουν γαλλικά πρώτα ονόματα. Αναφέρεται επίσης στην απειλή κάτω από την οποία βρίσκεται ο λευκός ετεροφυλόφιλος άνδρας από τις μειονότητες και το, όπως το αποκαλεί, λόμπι των γκέι. Επίσης είναι αντιφεμινιστής. Ο Ζεμούρ στην πραγματικότητα δεν λέει σε μεγάλο βαθμό κάτι διαφορετικό από μερικούς άλλους πολιτικούς και σχολιαστές των τελευταίων δύο δεκαετιών. Γιατί όμως είναι αυτός που κατάφερε να ανέβει στις δημοσκοπήσεις; Τι το διαφορετικό υπάρχει τώρα;