Μπουρλότο!

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος 

Το blog χαίρεται απερίφραστα, οριζόντια, κάθετα, διαγώνια και ανάσκελα με τα οικτρά χάλιατης ελληνικής οικονομίας.
Κάνει πάρτι όταν ακούει τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις των ειδικών οικονομολόγων για την καταστροφή που επέρχεται πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στον επόμενο χρόνο.
Και ανοίγει σαμπάνιες ( των δύο ευρώ) όταν φαντάζεται την στιγμή της ασύντακτης χρεοκοπίας, και της κλωτσηδόν επιστροφής σε κάποιο νόμισμα, πιθανότατα στο Σελίνι της Ουγκάντας.

Γιατί όλα αυτά;
Για δύο λόγους: 
Πρώτον, πρέπει κάποια στιγμή τούτος ο λαός να τιμωρηθεί οικτρά για τις οικτρές επιλογές του. 
Δεν μπορεί μιά ζωή χάϊ-χούι, άντε και καλά κρασιά και με το χέρι στην τσέπη να διαλέγει για κυβερνήτη του κάθε ρεμάλι, που επειδή ήταν άχρηστος για ο,τιδήποτε άλλο τού θυμήθηκε να γίνει πολιτικός. 
Μπορεί να μην τα φάγαμε όλοι μαζί όπως είπε το δίποδο γουρούνι, βοηθήσαμε όμως, σιγοντάραμε, κάναμε πλάτες στο φάγωμα.
Και όταν στο τέλος πήραμε είδηση την απατεωνιά τους, αντί να τους σύρουμε στα δικαστήρια και στην φυλακή, τους ξαναφωνάξαμε για να ξανακυβερνήσουν.  Και:

Δεύτερο και σπουδαιότερο, επειδή μόνον με ολική κατάρρευση της οικονομίας θα καταρρεύσει και το σύστημα που την μανατζάρει και θα μπορέσουμε επί τέλους να δούμε κάποιο φώς στην άκρη του τούνελ, έστω κι αν ακόμη αυτό το τούνελ είναι τόσο μακρύ που δεν θα φτάσει η ζωή της δικιάς μας γενιάς για να το διαβούμε. Θα το διαβούν όμως τα παιδιά μας, και τα παιδιά των παιδιών μας (αν αποκτήσουν), για να βγούν σε ένα τοπίο εντελώς νέο και πιό «υγιεινό» αυτή την φορά.
Όσο το σύστημα είναι όρθιο θα είναι γιατί αλληλοστηρίζεται απ’ αυτή την εγκληματική οικονομία απανθρωπιάς και ψεύδους.
Ας πέσει λοιπόν η μία για να καταρρεύσει μαζί και όλο το υπόλοιπο.

Κι εμείς; Τί θα γίνουμε;
Ε, ας θυσιαστούμε! 
Ας γίνουμε κι εμείς μιά φορά θυσία για χάρη των επερχόμενων γενεών, στ’ αλήθεια αυτή τη φορά κι όχι τάχα μου-δήθεν μου και κλαψουρίζοντας για να μας λυπηθούνε.
Τόσον καιρό καλά περάσαμε! 

Με δυό λόγια: Μπουρλότοοοο!

Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Έστω και με (πολύ) μεγάλη καθυστέρηση, η οποία ξεπερνά την πενταετία, η χθεσινή απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης για την απόκτηση (και) νέων μαχητικών πέμπτης γενιάς τύπου F35 από τις ΗΠΑ, ταρακούνησε πολλούς στην Αθήνα, οι οποίοι μέχρι χθες δεν είχαν αποδώσει την απαιτούμενη σημασία στα πρωτοφανούς κλίμακας εξοπλιστικά προγράμματα της γειτονικής χώρας, που εξελίσσονται ήδη εδώ και πολύ καιρό σχηματίζοντας μία τεράστια δύναμη πυρός, σχεδιασμένη για καθαρά επιθετικούς σκοπούς.

Το γιγάντιο τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν αφορά όμως μόνον στον αέρα, όπου η υπεροχή της Αγκυρας, ποιοτική και ποσοτική, καθίσταται πλέον συντριπτική για την Ελλάδα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη θάλασσα, όπου, για πρώτη φορά η Τουρκία περνά μπροστά σε ναυτική ισχύ χτίζοντας ένα στόλο ικανό να προκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήματα στην Ελλάδα όταν η Αγκυρα αποφασίσει να το πράξει.

Πρόκειται για στόλο ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με εκείνον της εποχής των Υμίων, αλλά ο οποίος πολύ σύντομα θα είναι σε θέση να προκαλέσει περισσότερα του ενός ταυτόχρονα γεγονότα κατάληψης στο Αιγαίο, ο οποίος θα διαθέτει δυνατότητα αποκοπής θαλασσίων οδών και σχηματισμό άμυνας ζώνης μεταξύ μεγάλων ναυτικών μονάδων της Τουρκίας, ζώνη μέσα στην οποία όταν θα περιληφθούν ελληνικά νησιά, πρακτικά αυτά θα κλείνονται κάτω από μια αδιαπέραστη τουρκική «ομπρέλα πυρός» που θα είναι δυνατόν να σχηματιστεί σε διαφορετικά σημεία του Αιγαίου την ίδια στιγμή.