Η κοινωνική έκρηξη ως νομοτέλεια

.
Κάποια στιγμή οι Έλληνες θα αντιληφθούν την οικονομική βία που τους ασκείται, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους, οπότε θα αντιδράσουν – αφού το καπάκι μίας κατσαρόλας που βράζει χωρίς σταματημό, δεν μπορεί να διατηρηθεί αιώνια κλειστό.

«Άνθρωποι μηχανές, με τη λογική της μηχανής και με την καρδιά της μηχανής» (Charlie Chaplin στο «Ο μεγάλος δικτάτορας», για τους ναζί της Ευρώπης).

Άποψη

Απλά και μόνο το γεγονός ότι, η Ελλάδα ήθελε να πουλήσει ομόλογα αξίας 4 δις € πουλώντας τελικά 3 δις €, εκ των οποίων σχεδόν τα μισά αγοράσθηκαν από τις ελληνικές τράπεζες, σημαίνει ότι η έξοδος στις αγορές ήταν αποτυχημένη  – οπότε όλα τα υπόλοιπα σχετικά με τα υψηλότερα spreads αλλά χαμηλότερα επιτόκια από το 2014, η εξαγορά των παλαιοτέρων ομολόγων στο 102,6% της αξίας τους κοκ., είναι εντελώς αδιάφορα.

Όσον αφορά δε τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους αυξήθηκε το δημόσιο χρέος κατά το 1,4 δις € που εισέπραξε η χώρα καθαρά, μη ανακυκλώνοντας δηλαδή παλαιά χρέη, είναι εσφαλμένοι – αφού το χρέος δεν αυξάνεται από τα δάνεια που καταλήγουν στα ταμεία του κράτους, αλλά από τα ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα μείον τις εθνικοποιήσεις.

Από τα πεντοζάλια στα… αριστεροσάλια

Νίκος Μπογιόπουλος

    Βγήκαμε στις αγορές, αδέρφια! «Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές δονήστε σύγκορμα τη χώρα πέρα ως πέρα…».
Ντυθείτε, στολιστείτε, γλεντοκοπήστε. Πατριώτες, βγήκαμε στις αγορές! Για να πάρουμε δάνεια. Δάνεια… Σαν αυτά που μας οδήγησαν ως εδώ… Σαν αυτά που άλλοι τα τρώνε κι άλλοι τα πληρώνουν!

Οτι αυτές οι αγορές είναι οι ίδιες που μας «δάνειζαν» τόσα χρόνια και μας έπιναν το αίμα, ότι σε αυτές τις αγορές είναι που ως λαός έχουμε καταβάλει εκατοντάδες δισ. ευρώ σε τοκογλυφικά, ότι αυτές οι αγορές είναι που λένε ότι το χρέος της Ελλάδας απέναντί τους , μετά από τόσες θυσίες και τόση δυστυχία, αντί να μειώνεται μεγαλώνει και ανέρχεται σχεδόν στο 180% του ΑΕΠ της χώρας,αυτά είναι λεπτομέρειες…

Σημασία έχει ότι ο Τσίπρας, ο «αριστερός» λαουτιέρης, μας έβγαλε στις αγορές, χορεύοντας επικοινωνιακό πεντοζάλι πάνω στις πλάτες μας. Γλεντήστε!

Αυτές οι αγορές είναι στις οποίες βασιλεύουν τα «αρπακτικά» τύπου «Γκόλντμαν Σακς». Τα ευαγή ιδρύματα τύπου ΔΝΤ. Οι τραπεζες τύπου «Ντόιτσε Μπανκ». Και οι πολυεθνικές τύπου «Ζήμενς»… Αλλά μην ακούτε τις μεμψιμοιρίες. Βγήκαμε στις αγορές, παιδιά. Ευτυχείτε!

Αυτές οι αγορές είναι που δημιούργησαν τις «φούσκες», τα «παράγωγα», τα ομόλογα που επί χρόνια σκάνε στα κεφάλια του λαού μας και των λαών όλου του κόσμου.

Πραιτωριανή Διανόηση και Τέχνη μας χτυπάν’ αλύπητα

Xenia Politi 
Εκείνη την εποχή, η πλατεία ήταν γεμάτη· τραγουδούσε τα τραγούδια του, ο κόσμος έβγαινε, ενωνόταν, ανακάλυπτε το ψεύδος πίσω από το γυαλί, διαβουλευόταν, έκανε τα πρώτα του βήματα το βρέφος-Πολίτης κι ονειρευόταν, με φρεσκοκομμένο έστω μισθό και σύνταξη, την ελευθερία και την αναζήτηση προοπτικής γι’ αυτήν και σε αυτήν τη χώρα.

Τον κόσμο που τραγουδούσε τα τραγούδια του στην πλατεία που ήτανε γεμάτη, τον είπαν Αγανακτισμένο και Μωρό, τον διέβαλλαν, ηγετίσκοι κομματιδίων και δημοσιογράφοι μεγαλοαναλυτές και καναλαρχαίοι τον κατασυκοφάντησαν, μέχρι να τον προσεταιριστούν, να φτιάξουν καινούρια μαντριά και μετά να τον διαλύσουν, με μια καταστολή κλίμακας Μάχης Πόλεως.

Ήταν τόσο το μένος και η αγριότητα των ενστόλων του Καθεστώτος προκειμένου να ψηφιστεί στη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο του πρώτου Μνημονίου, που χωρίς να το ξέρεις, άοπλος, μ’ ένα μόνο χαρτομαντηλάκι στο πρόσωπο, ένιωθες ότι έκανες αντάρτικο και έγραφες Ιστορία.

Η πρωτοφανής άσκηση βίας σήμαινε μόνο ένα πράμα: ότι είδαν τον διάολο μπροστά στα μάτια τους κι έτριξαν σοβαρά, οι καρέκλες.