Τα Σκόπια, ο λαός και το εθνικό συμφέρον

του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη τ. 151

Ήδη οι αναφορές του Βοσκόπουλου αλλά και του υπουργού Γαβρόγλου στη Μακεδονική γλώσσα, που πρέπει να διδάσκεται στα ελληνικά πανεπιστήμια (!), οι προκλητικές δηλώσεις της Σίας Αναγνωστοπούλου, καθώς και η προσπάθεια της κυβέρνησης να παραχωρήσει τον Δρομέα του Βαρώτσου στα Σκόπια, έρχονται να προστεθούν στην ήδη μακρά λίστα των προκλήσεων από τα Σκόπια και τους εγχώριους φιλοσκοπιανούς (Τσίπρα, Κοτζιά, και κομπανία) που καταδεικνύουν πως με τη συμφωνία των Πρεσπών δεν έκλεισε τίποτε αλλά αντίθετα άνοιξαν όλα διάπλατα.

Πράγματι, το μεγαλύτερο μέρος της αυτο-αποκαλούμενης ελίτ της χώρας, υποστήριζε πως η Ελλάδα δεν μπορεί να σπαταλά «πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο» σε ένα τέτοιο ζήτημα. Θα πρέπει λοιπόν, έστω και με κάποιες «αβαρίες» και υποχωρήσεις να κλείσουμε το ζήτημα. Μάλιστα, για όσους προέρχονται από την αριστερά, αυτό το σκεπτικό ενισχύεται με τη θετική προκατάληψη υπέρ των «Σλαβομακεδόνων αδελφών».

Όμως το ζήτημα δεν μπορεί να κλείσει, αντίθετα θα διαιωνίζεται. Διότι, για να διατηρήσει την ύπαρξή του, αυτό το εύθραυστο μόρφωμα έχει αναγάγει τον μακεδονισμό στην αποκλειστική ιδεολογική του αναφορά. Και η εντεινόμενη διαμάχη με τους Αλβανούς και τους Βουλγάρους δεν λειτουργεί κατευναστικά, αλλά συμβαίνει το αντίθετο. Για να εντάξουν τους Αλβανούς στον μακεδονισμό, και να ξεχωρίσουν από τους σλάβους Βουλγάρους οι Σκοπιανοί έπαψαν πλέον να αναφέρονται  στον σλαβικό χαρακτήρα των «Μακεδόνων», αλλά προσανατολίστηκαν προς την αρχαία Μακεδονία. Έτσι και οι Αλβανοί των Σκοπίων ως «γηγενείς» μπορούν να αναγορευτούν σε απογόνους του Αλεξάνδρου!

ΟΙ «ΜΥΗΜΕΝΟΙ» ΤΗΣ ΧΑΣΟΥΡΑΣ

Οι πολύ προχωρημένοι συνωμοσιολόγοι θέλουν να σου αποδείξουν ότι όλα είναι σικέ και δεν αξίζει να προσπαθήσεις για τίποταΣε κάθε εορτασμό της 25ης Μαρτίου, αλλά και σε όλες τις εθνικές εορτές και επετείους βλέπουμε να τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια το ακόλουθο τυπικό: «Ψαγμένοι» τιποτόφρονες της Αριστεράς, «μυημένοι» καφενόβιοι, συστηματικοί αγοραστές αυθεντικών επιστολών του Χριστού αλλά και πανακειών από τηλεμπόρους με βρόμικο βλέμμα, οπαδοί «εξωτικών» περσόνων που ντελαλίζουν σε κάκιστα ελληνικά ακόμα πιο… εξωτικές θεωρίες προσπαθούν λυσσωδώς να «αποδείξουν» ότι το 1821 ήταν μια τρύπα στο νερό και πως ίσως να ήταν καλύτερα να φοράμε τα φέσια τα οσμανικά.Σε κάθε ηρωική πράξη που αναφέρεσαι, σε κάθε πρότυπο, σε κάθε καλό του -έστω προβληματικού- ελεύθερου βίου μας αντιτείνουν αφιονισμένοι: «Οι Φαναριώτες ήταν τουρκόφιλα λαμόγια, ο Καποδίστριας τύραννος, ο Κολοκοτρώνης είχε ερωμένη, ο Καραϊσκάκης βωμολοχούσε, τα δάνεια του Αγώνα είχαν ληστρικό επιτόκιο, ο αγώνας είχε αποτύχει, μας σώσανε οι ξένοι, οι Ελληνες είναι αχάριστοι» κ.ο.κ. 

Περί δικτατορίας του πελαταριάτου

Επιστολή στην Καθημερινή. (Δημοσιεύθηκε)

Γράφει ο Γεώργιος  Ιακ. Γεωργάνας.

Έχει δίκιο ο σεβαστός κ. Βουρλούμης (Καθημερινή, Σάββατο, 2 Μαρτίου 2019) όταν υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος δικτατορίας στην Ελλάδα.  Πράγματι, ούτε στην Ελλάδα, ούτε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχει κίνδυνος απροκάλυπτης δικτατορίας.  Ο κίνδυνος όμως συγκεκαλυμμένης δικτατορίας είναι παρών και μεγάλος.  Σε μία τουλάχιστον χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στην Ουγγαρία του Ορμπάν, υπάρχει εν τοις πράγμασιν δικτατορία.  Στην Ουγγαρία, όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας είναι υπό τον έλεγχο της πλειοψηφούσας κομματικής μερίδας.  Και τούτο, ενώ η ελευθερία εκφράσεως, η πολυφωνία, είναι ακριβώς η ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η θανάσιμη αδυναμία των δημοκρατικών πολιτευμάτων είναι ότι μόνον μικρό ποσοστό των πολιτών έχουν την άνεση, οικονομική και διανοητική, που χρειάζεται για να συμμετάσχουν στον διάλογο που γίνεται για να ληφθούν αποφάσεις για τα κοινά τους, τα πολιτικά τους, προβλήματα.  Και, από όσους έχουν την δυνατότητα, πάλι λίγοι έχουν την διάθεση.  Συνεπώς, η ελευθερία της έκφρασης και του διαλόγου ενδιαφέρει πολύ ολίγους.  Αυτούς τους ολίγους είναι εύκολο να στιγματίσει, να συκοφαντήσει, ο κάθε καμμένος καὶ σώρρας ως «ελίτ», «ολιγαρχία», «προδότες», «ξενόδουλους» και τα παρόμοια.  Και να προβάλει εαυτόν ως σωτήρα και φίλο του χειμαζομένου λαού.

Χώροι εποπτευόμενης χρήσης

Ο «ελάχιστος εαυτός» και η διαχείριση ως «όραμα»

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από την Ρήξη φ. 151

Υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τη λειτουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης (Χ.Ε.Χ), όπου χρήστες υψηλού κινδύνου θα κάνουν ασφαλή χρήση ουσιών, με την επίβλεψη προσωπικού και ιατρικής υποστήριξης στην περίπτωση υπερβολικής δόσης ή επιπλοκών λόγω της χρήσης.
Χρήστες υψηλού κινδύνου είναι οι χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών, συνήθως άστεγοι, με πολλαπλά προβλήματα υγείας και με αδύναμο κίνητρο για θεραπεία.
Οι Χ.Ε.Χ (αγγλιστί Shooting rooms ή shooting galleries) αποσκοπούν στη μείωση των επικίνδυνων συμπεριφορών του εξαρτημένου, όπως η από κοινού χρήση σύριγγας, η μείωση της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών (HIV, η ηπατίτιδα C, κ.α) και η βελτίωση της δημόσιας υγείας με τη μείωση της χρήσης στους δρόμους της Αθήνας. Πάγιο αίτημα της αυτοδιοίκησης, τα τελευταία χρόνια.
Οι εξαρτημένοι εγγράφονται σε ένα ειδικό μητρώο και το νομοσχέδιο εξασφαλίζει ότι η κατοχή και η χρήση ναρκωτικών ουσιών εντός των χώρων δεν αποτελεί αδίκημα.
Το ζήτημα των Χ.Ε.Χ. έχει διχάσει την κοινή γνώμη και τον επιστημονικό κόσμο, καθώς η αποτελεσματικότητα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Σαφώς, αποτελούν για τους χρήστες μια πρώτη πύλη επαφής με δομές υγειονομικής φροντίδας, ενώ σε ορισμένες χώρες έχουν μειωθεί οι θάνατοι από υπερβολική δόση και η δημόσια χρήση. Από την άλλη, στην Ελβετία, την πρώτη χώρα που λειτούργησε X.E.X (Βέρνη 1984), διαπιστώθηκε ελάχιστη μείωση της κοινωνικής βλάβης, η οποία οδήγησε στην απόλυτη πολιτική μείωσης βλάβης με την κρατική χορήγηση συνθετικής ηρωίνης, κρίνοντας αναποτελεσματική την απλή διευκόλυνση της χρήσης.
Επίσης, χρειάζεται να εξεταστεί πώς θα προλαμβάνονται οι θάνατοι από άλλες ουσίες ή συνδυασμό τους κατά τη χρήση ( από τη μύτη ή από το στόμα) πριν ή μετά την «εποπτευόμενη χρήση», καθώς τον 21ο αιώνα μιλάμε για πολυτοξικομανείς χρήστες.
Τέλος, το Ν/Σ δεν περιέχει καμιά θεραπευτική πρόταση για αναγκαία θεραπευτικά προγράμματα (έγκυες και μητέρες, άτομα με συνύπαρξη τοξικομανίας και ψυχικής διαταραχής, κ.α), για σωματική αποτοξίνωση, για την Πρόληψη και την Επανένταξη.

Ερωτήματα και σκέψεις